Vertellen

Hier vind je nieuwe versjes en verhalen, en advies over kinderboeken
en bijbelverhalen bij het thema.

Prentenboeken waarin kleine vuurtjes gloeien

Fonkelen, gloeien, flakkeren, opvlammen. We zochten prentenboeken en verhalen uit waarin kleine vuurtjes gloeien. In verschillende boeken speelt een vuurvliegje de hoofdrol, een klein beestje dat altijd een zacht licht verspreidt. Het eenzame vuurvliegje bijvoorbeeld, dat helemaal alleen is in de nacht en op zoek gaat naar andere vuurvliegjes. Of het vuurvliegje, dat geen genoegen meer neemt met zijn bescheiden rol en zich voortaan de vuurzeevlieg wil laten noemen. Nino ontdekt dat je met heel veel vuurvliegjes samen de nacht kunt verlichten. Soms is zo’n lichtje niet zo handig, ontdekt de gloeiworm. Hij kan niet slapen, omdat zijn eigen licht hem wakker houdt. Laat je dag oplichten door deze fonkelende verhalen.

Het eenzame vuurvliegje

In dit klassieke prentenboek van Eric Carle gaat een pasgeboren vuurvliegje op zoek naar de anderen. Onderweg ziet hij steeds iets oplichten in de nacht, maar als hij er heen vliegt is het telkens iets anders: de koplampen van een auto, een vuurpijl, de glinsterende ogen van de kat, een zaklamp. Eindelijk vindt hij waar hij al die tijd naar op zoek was: een groep vuurvliegjes, die flitsen in de nacht.
Je vindt het digitale prentenboek hieronder

Eric Carle, Het eenzame vuurvliegje (in herdruk)

Nino het vuurvliegje

Nino is verdrietig omdat hij nooit zulk helder licht zal kunnen geven als de maan. Wanneer hij daarover klaagt bij mama, luistert de maan mee.

De volgende dag vertelt de maan Nino dat hij moe is en wil rusten achter de bergen.

Zou Nino hem willen vervangen?

Nino is dolgelukkig en verzamelt alle andere vuurvliegjes. Samen verlichten ze de nacht.

Sueli Menezes en Giuliano, Nino het vuurvliegje

De vuurzeevlieg
Het vuurvliegje is erg ontevreden over zijn naam. Hij wil groot en ontzagwekkend zijn en heeft veel moeite met het verkleinwoordje. Je spreekt toch ook niet over neushoorntje of miertje? Hij droomt ervan dat hij op een dag aangaat met een geweldig vuur, waar iedereen van achterover slaat. De vuurzeevlieg, zo zou hij willen heten. Daarom schrijft hij een brief, waarin hij vertelt dat hij voortaan een andere naam draagt. Maar ’s avonds heeft hij spijt: ‘Waarom ben ik toch altijd zo verongelijkt? Ik geef toch licht en wie geeft er nog meer licht? Ja, de zon. Maar die telt niet. En de gloeiworm. Maar die gloeit, dat noem ik geen licht geven. Verder niemand, helemaal niemand.’
Een filosofisch verhaal van Toon Tellegen dat aanleiding kan geven om met wat oudere kinderen over door te praten: ben jij tevreden met wie je bent? Zou je graag anders willen zijn? En is groot en ontzagwekkend beter dan klein en onopvallend of niet?

Toon Tellegen en Carll Cneut (ill.) , De vuurzeevlieg en andere verhalen

De gloeiworm

De gloeiworm kan ik niet slapen. Als zijn lichtje uit is, weet hij niet of hij goed ligt. Maar als zijn lichtje aan is, houdt hij zichzelf wakker. Wat ben ik toch ingewikkeld, denkt de gloeiworm.

Gelukkig komt de nachtvlinder voorbij, die op wil letten hoe de gloeiworm ligt. En als zij is weggevlogen, slaapt de gloeiworm verder in het licht van de zon: ‘Nu is mijn lichtje overbodig, dacht de gloeiworm opgelucht.

Hij deed zijn lichtje uit, rolde zich op en viel in slaap.’

Uit: Toon Tellegen, Welterusten

Een licht in de nacht

Heel lang geleden was het ’s nachts altijd pikdonker. De dieren waren bang en bleven dicht bij elkaar. Ze vragen de zon of hij voortaan ook ’s nachts wil schijnen. Dat gaat niet, antwoordt de zon, maar misschien heb ik vannacht een verrassing voor jullie. Die nacht zien de dieren een prachtig licht aan de hemel. Het licht wordt iedere nacht een beetje groter, totdat het een mooi, rond licht is geworden. De dieren wennen al snel aan het licht. Ze vergeten de zon ervoor te bedanken. De zon wordt zo boos dat ze de maan steeds wat kleiner maakt, totdat ze tenslotte weer is verdwenen. De dieren schamen zich. Ze bieden hun excuses aan de zon aan. Goed, zegt de zon, maar voortaan zal de maan steeds groter en dan weer kleiner worden. Zo vergeten jullie nooit dat het licht in de nacht een geschenk is.

Coby Hol, Een licht in de nacht

Ruth Hartog-Hoogendam