Vertellen

Hier vind je nieuwe versjes en verhalen, en advies over kinderboeken
en bijbelverhalen bij het thema.

Prentenboeken over erbij horen

Ergens bij horen is een belangrijk thema in het leven van een kind. Een jong kind ontdekt al vroeg dat het bij papa en mama hoort. Zij bieden hem veiligheid en geborgenheid. Hoe groter een kind wordt, hoe meer het ontdekt dat het deel uitmaakt van verschillende verbanden: het gezin, de klas, het voetbalteam. Robin uit Robin is verliefd brengt dat op een prachtige manier onder woorden:

‘Papa,’ vraagt Robin, ‘hoeveel jongens ben ik?’
‘Wat denk je zelf?’ vraagt papa.
Robin denkt na, dan zegt hij:
‘Ik ben jouw zoon.’
Hij steekt zijn duim op.
‘En ik ben mama’s zoon.’
Hij steekt zijn wijsvinger op.
‘En ik ben Suze’s grote broer.’
Z’n middelvinger.
‘En ik ben de baas van Knor.’ (uit: Sjoerd Kuyper, Robin is verliefd.­)
Robin telt maar door en stelt vast dat hij wel twaalf jongens is.

Soms is het niet zo duidelijk waar je bij hoort, of voel je je anders dan de rest. Gelukkig blijkt uit verschillende verhalen dat juist het buitenbeentje een heel belangrijk rol vervult in de groep en dat je samen tot grootste dingen in staat bent.
In deze rubriek tippen we een aantal prentenboeken waarin de vraag waar hoor ik bij? een belangrijke rol speelt. Ook noemen we een aantal boeken en verhalen waaruit blijkt dat je elkaar nodig hebt om verder te komen.

KIEKEBOE

Een groot ei rolt door het bos en belandt in het nest van Moeder Eend. Ze zit heerlijk te lezen en heeft niets in de gaten. Als de eieren openbreken, komt er een nogal vreemde eend tevoorschijn uit het grote ei. ‘Kiekeboe,’ roept hij vrolijk en dat wordt zijn naam. Kiekeboe is wat groter en sneller dan de andere eendenkuikens, maar dat maakt voor Moeder Eend niets uit. Zij houdt van al haar kinderen evenveel.

Op een kwade dag komen er drie krokodillen in het meer wonen. Ze vragen Kiekeboe om hen te helpen de eenden te vangen, want hij is immers een krokodil, net als zij? Kiekeboe denkt diep na en komt uiteindelijk tot de conclusie: ‘Ik ben misschien geen echte eend. Maar een slechte krokodil ben ik ook niet.’ Kiekeboe begrijpt bij wie hij hoort: bij zijn familie. En als iemand aan hem vraagt ‘van wie ben jij er eentje?’ antwoordt hij trots: “ Van Moeder Eend.’
Chih-Yuan Chen: Kiekeboe

ELMER

Elmer is een heel speciale olifant. Hij is niet grijs, zoals alle andere olifanten, maar hij heeft een prachtig gekleurd lappenvel.

Elmer voelt zich anders dan de anderen en sluipt op een ochtend stilletjes weg. Hij rolt zich om en om in het sap van grijze bessen, net zolang tot hij eruit ziet als een van de andere olifanten.

Maar dan blijkt dat Elmer juist degene is die kleur en vrolijkheid brengt in het grauwe leven van de kudde....

David Mckee: Het grote boek van Elmer

WAAR IS MIJN KUDDE?

Een jongen gekleed in een pak van bladeren vraagt zich af waar hij thuishoort. Op zijn tocht passeert hij allerlei dieren. De jongen probeert zich net zo te gedragen als zij.

Bij de berggeiten meet hij zich een paar horentjes aan, bij de schildpadden kruipt hij over de grond en net als de rupsen slaapt hij ondersteboven in een boom.

Maar steeds blijkt dat de dieren iets doen wat het jongetje niet kan en gaat zijn zoektocht weer verder. Gelukkig vindt hij eindelijk de kudde waar hij bij hoort.

Lane Smith: Waar is mijn kudde?

ZWEMMIE

Zwemmie is een klein visje, dat er anders uitziet dan zijn broertjes en zusjes. Hij is zwart, terwijl de andere visjes helemaal rood zijn. Op een dag eet een tonijn al zijn broertjes en zusjes op.

Zwemmie trekt de grote oceaan in, op zoek naar een nieuw thuis. Daar ontmoet hij een school rode visjes, die zich angstig schuil houden tussen de planten.

Zwemmie bedenkt een plan: door dichtbij elkaar te zwemmen, lijken alle visjes samen één grote vis, met Zwemmie als oog.

Een tijdloos verhaal dat duidelijk maakt dat je elkaar nodig hebt, want samen ben je sterk.

Leo Lionni: Zwemmie (helaas niet meer verkrijgbaar)

STEENSOEP

Een reiziger klopt hongerig aan in een dorpje, waar armoede heerst. Het schamele eten dat er is, bewaren de dorpsbewoners angstvallig in hun eigen kelders. De vreemdeling stelt voor om een grote pan soep te koken. Hij heeft een soepsteen bij zich, waarmee je de lekkerste soep van de wereld kunt maken. Gespannen kijken de dorpsbewoners toe hoe de man een grote ketel water opzet en er een ronde steen in legt. Voorzichtig proeft de reiziger een beetje van de soep. ‘Het smaakt al heerlijk,’ zegt hij, ‘maar een beetje zout en peper zou het nog lekkerder maken.’ Gelukkig heeft iemand dat nog wel in huis. Een ander herinnert zich twee aardappeltjes in de kelder te hebben liggen: zou dat bij de soep passen? Een derde komt met wat kruiden aan en al gauw begint de soep heerlijk te ruiken... Als iedereen zijn buik volgegeten heeft, trekt de reiziger weer verder. ‘Je vergeet je soepsteen’, zegt iemand. ‘Die mogen jullie houden’, antwoordt de man. ‘Je kunt er nog honderden keren soep mee maken, als je doet wat wij net gedaan hebben....’

Tonny Bonning & Sally Hobson: Steensoep

Dit volksverhaal vind je o.a. op de website: https://www.kindertalenten.nl/het-verhaal-van-de-soepsteen/

Ruth Hartog-Hoogendam