Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

You’ll never walk alone

Eén van mijn favoriete beelden van de eucharistie, komt uit het apostolische onderricht, de Didachè (tweede eeuw na Christus). Daarin lezen we hoe de graankorrels verspreid over het bergland samenkomen in het ene brood, en bidden we dat ook wij, mensen uit alle hoeken, één zullen worden in Gods Koninkrijk. Soms denk ik aan deze tekst terwijl ik naar voren loop om de communie te ontvangen. De velen worden één in de eucharistie.

Eenzaamheid
Het is een verheugende gedachte, want als mens heb je soms het gevoel dat je er alleen voor staat. Als ik terugdenk aan de moeilijkste periodes uit mijn eigen leven, speelde éénzaamheid daar meestal een hoofdrol bij. In mijn kinderjaren, bijvoorbeeld, is ons gezin meerdere keren verhuisd. Het was voor mij altijd slikken, beginnen aan een nieuwe school in een nieuwe stad. Je kende niemand, maar je wilde erbij horen.
De onzekerheid maakte me stil, waardoor het nog moeilijker werd om nieuwe vrienden te maken. Wat met nu opvalt, als ik terugblik, is hoe ik nooit met iemand sprak over deze pijn. Ik had het er zelfs nooit over met mijn ouders of met mijn zus. Waarom, weet ik niet. Misschien vond ik het hun probleem niet, of ik dacht, ze kunnen me toch niet helpen.

Nu, veel verder in het leven, weet ik dat iedereen soms last heeft van eenzaamheid. Sommige mensen ervaren dat regelmatig en diep. Verder zie ik ook dat deze eenzaamheid niet onoverkomelijk is. Want geloof heeft mij geleerd dat God niet wil, dat wij alleen staan. Integendeel, God heeft ons gemaakt voor verbondenheid. Hij is zelf in zijn diepste aard liefhebbend en relationeel: drie Personen verbonden in liefde. God, die de mensheid leven geeft, wil dat het menselijk leven tot bloei komt.

Verwarmd door Jezus aanwezigheid
Daarom hebben wij de eucharistie, de viering van de heilige mis. Door de eucharistie komt God (Jezus) letterlijk in ons. Hij neemt geestelijk zijn intrek in de meest afgelegen, verstopte, eenzame plekken in onszelf. Hij verwarmt ons met zijn aanwezigheid. Met zijn brood voedt Hij onze ziel. Maar daar blijft het niet bij. Jezus neemt ons bij de hand en brengt ons buiten onszelf, naar de bredere wereld van relaties. Hij neemt ons op in zijn eigen relatie met de Vader. Zie Johannes 6,56-57: “Zoals Ik leef uit de Vader, de Levende, die Mij gezonden heeft, zo zal ook hij die zich met Mij voedt, leven uit Mij.” En verder (in 14,20): “Op die dag zul je inzien dat Ik in mijn Vader ben, en dat jullie in Mij zijn zoals ik in jullie ben.” Zelfs hier blijft het niet bij, want door de eucharistie richt God onze aandacht naar onze naasten. We worden de wereld ingezonden om vriendschap, troost en hulp aan onze medemens te bieden.

We 'll never walk alone
Dit sociale en concrete karakter van de eucharistie probeer ik altijd voor me te houden, want het moment van de communie is betrekkelijk (en verleidelijk) privé en intiem. Als ik niet oppas, wordt het snel een individuele, mystieke terugtrekking uit de wereld. Dus denk ik eraan dat elke eucharistieviering gevierd wordt namens en ten behoeve van heel de mensheid. In mijn eigen deelname probeer ik alle mensen uit mijn leven (geestelijk) met me mee te nemen, en ze voor oog te houden. Ik bid voor ze en kijk goed om me heen naar alle andere aanwezigen. 'We’re all in this together', denk ik dan in mijn eigen taal, en – Godzijdank – we’ll never walk alone.

Tim Schilling