Vertellen

Hier vind je nieuwe versjes en verhalen, en advies over kinderboeken
en bijbelverhalen bij het thema.

Prentenboeken en verhalen over de tijd

Hoe ga je om met de tijd? Deze vraag komt in verschillende prentenboeken aan de orde. Sommige personages willen graag zoveel mogelijk doen in zo weinig mogelijk tijd. Anderen doen het liefst helemaal niets en vertrouwen erop dat het vanzelf goed zal komen. Zo houden deze boeken ons op een speelse manier een spiegel voor: hoe gaan wij om met de tijd? Is ons leven rustig of gejaagd? Zijn we gehaast of voelen we ons ontspannen? En hoe kun je voorkomen dat de tijd zo snel voorbijgaat? Deze boeken nodigen ons uit om de tijd te nemen voor mooie verhalen en inspirerende gedichten.

Iedereen was er
In de dierenverhalen van Toon Tellegen spelen brieven een belangrijke rol.
In de verzamelbundel Iedereen was er staat een poëtische brief van de mier aan de eekhoorn, over de tijd:

Beste eekhoorn,

Als je niet wilt dat de tijd voorbijgaat
(en dat wil je toch niet?)
dan moet je aardig zijn voor de tijd:
je moet vragen wat hij wenst,
je moet je luiste stoel naar hem toe schuiven,
je moet hem een kopje thee aanbieden
en zoveel honing voor hem neerzetten als hij ooit maar
op kan
(maar je moet er wel op letten dat je wat overlaat voor mij, als ik straks langskom),
je moet zorgen dat de zon schijnt
en dat de lijster zingt
en dat de geur van zoete beukennoten rondwaart
(zo heet dat)-
en als hij dan toch nog voorbijgaat
dan moet je voor hem gaan staan en roepen:Ho! Wacht even!
en dan moet je hem strelen-
eerst de seconden,
dan de minuten en de uren
en dan de dagen en de maanden en de jaren,
zachtjes strelen-
misschien gaat hij dan nooit voorbij
(maar zeker is dat niet).
Wacht anders tot ik er ben.
Tot straks.

De mier

Toon Tellegen: Iedereen was er

Olifant en de tijdmachine
Olifant heeft een heerlijk leven. Hij voelt zich tevreden en gelukkig. Dan komt hij zijn vriend Krokodil tegen. Hij feliciteert Olifant hartelijk met zijn verjaardag en geeft hem een tijdmachine cadeau: een koekoeksklok. Eerst is Olifant heel blij met zijn geschenk: de klok brengt orde en regelmaat in zijn leven. Maar al snel maakt de klok hem erg onrustig: wat gaat de tijd snel voorbij! Daar was Olifant zich eerder nooit van bewust geweest. Hij beseft dat hij met iedere tik-tak van de klok weer een beetje ouder wordt. Dat gaat me veel te vlug, vindt Olifant, zonder tijdmachine was ik veel gelukkiger en had ik tijd in overvloed. Hij besluit de tijdmachine stuk te maken, om te voorkomen dat hij steeds ouder en ouder wordt. Max Velthuijs stelt in dit prentenboek op een eenvoudige en aansprekende manier een ingewikkeld thema aan de orde: tijd en vergankelijkheid.

Max Velthuijs, Olifant en de tijdmachine (helaas niet leverbaar)

De beer en het varkentje
Deze dierenfabel tipten we al eens eerder, maar het verhaal sluit ook prachtig aan bij het thema ‘De tijd voor de tijd’. In ´De beer en het varkentje´ zet Max Velthuijs twee verschillende manieren van leven naast elkaar. De beer neemt het leven zoals het komt. Hij maakt zich geen zorgen over de toekomst, geniet van de zon en leeft van wat hij vindt in het bos.
Iedere dag ziet hij een varkentje voorbij komen, met zware vrachten op haar rug. Nooit heeft ze een tijd voor een praatje. Op een dag spreekt de beer haar aan: ´Varkentje, waarom werk je zo hard? Rust eens wat uit en geniet van het leven!´
´Daar heb ik geen tijd voor,´ antwoordde het varkentje. ´Ik maak een voorraad voor de winter.´ Daar is de beer heel verbaasd over: de winter is immers nog ver weg?
Zo luiert de beer voort, terwijl het varkentje zwoegt.
Op een dag glijdt varkentje uit en valt in de rivier: 'Bravo!' riep de beer, toen het varkentje voorbij dreef. ´Eindelijk ben je verstandig en geniet van het leven.´ ‘Help!’ proestte het varkentje. 'Ik geniet niet, ik verdrink!' De beer redt het leven van het varkentje, waar ze hem heel dankbaar voor is. Ze maant hem om nu eindelijk ook aan zichzelf te denken en iets te gaan sparen voor de lange winter. Maar als de winter komt, heeft de beer niets verzameld. Hongerig en koud trekt hij zich terug in zijn hol.
Na een paar dagen besluit hij het varkentje om hulp te vragen. Varkentje kan de hulp van de beer goed gebruiken: hij hakt hout voor de kachel, maakt haar huisje sneeuwvrij en sleept de voorraden die het varkentje overal heeft verstopt naar haar huis. Iedere avond eten ze samen.
Zo gaat de lange winter voorbij. Als de lente begint, belooft de beer plechtig nooit meer zo zorgeloos te zijn. Maar ook het varkentje heeft iets geleerd:
Het varkentje zette de mand op de grond en ging naast hem in het gras zitten. Verschrikt keek de beer op en zei: ´Moet je niet aan het werk? Zo zullen we van de winter verhongeren.´ ´Ach,´ zei het varkentje nadenkend,´als jij ook een handje helpt hoeven we ons voor de winter geen zorgen te maken.´ ´Goed,´ zei de beer, ´dan beginnen we morgen!'

Uit: Max Velthuijs, Het rode kippetje en andere dierenverhalen

Nippertje
Iedere ochtend spoort moeder Egel haar zoon Nippertje aan om zich te haasten:
‘Opschieten Nippertje, we gaan!’
Maar voordat Nippertje mee gaat, moet hij nog van alles doen: een toren bouwen, zijn auto’s opruimen, een liedje spelen…
Als ze eindelijk op weg gaan naar de bus, blijft Nippertje staan bij de prachtige bloemen die in de tuin van de buurman groeien en maakt hij een praatje met een oude mevrouw.
Mama wordt steeds zenuwachtiger:

Opschieten, Nippertje!’
Maar als Nippertje eindelijk op school aankomt, blijkt hij tot zijn eigen verbazing precies op tijd te zijn….
Op een humoristische manier laat Rian Visser zien dat treuzelen soms meer oplevert dan haasten.
Een herkenbaar boek voor gehaaste ouders en treuzelende kinderen.

Rian Visser, Nippertje

Tijd voor jou

Een klein pareltje is dit kleine, humoristische boekje over een wijze ijsbeer, een walrus en een pinguïn.

Het verhaal speelt zich af in een winters landschap waar pinguïn het druk, druk, druk heeft: Met vissen vangen ( die in een klein zwart koffertje vervoerd worden), lunchen, werken (schone sneeuw verzamelen voor de bouw van iglo's), vrienden ontmoeten..... dus echt, maar dan ook echt helemaal geen tijd heeft.

Maar dan laat ijsbeer Pinguïn letterlijk stil vallen en maakt tijd voor hem.
Hij zet hem bovenop een berg. Daar is hij een poos en kijkt - stil gezet- naar de sterrenhemel!

En vanaf die dag werd alles anders....

Pinguïn doet nog steeds dezelfde dingen, maar hij haast zich niet, maar wandelt.
Neemt de tijd om op een picknickkleed te lunchen.
Glijdt van de berg af in plaats van hard te racen.

En elke dag krijgt daarom nieuwe kleur!

Marie-Louise & Mark Sekreve, Tijd voor jou

Ruth Hartog