Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Nu is de gunstige tijd

Tijd winnen
Toen ik een jaar of zeventien was, vond ik de tijd een vijand, of misschien beter gezegd, een tragische bondgenoot. Net als Quentin Compson in The Sound and the Fury zag ik de dagen voorbij vliegen – en daar aan het einde wachtte de dood. Vanuit mijn atheïstische kijk op het leven was het zaak om zoveel mogelijk 'leven' te halen uit de beschikbare dagen. Uiteindelijk bedacht ik een strategie. Ik zou één uur per nacht minder slapen. Daardoor zou ik mijn (bewuste) leven 'prolongeren'. Maar die strategie mislukte, want na een paar dagen werd ik te  moe en moest ik overdag een dutje doen.
foto: William Faulkner, schrijver van The Sound and the Fury.

In de tijd zijn
Pas na mijn bekering tot het christendom, op mijn achttiende, kon ik weer gewoon in de tijd zijn. Bewust verbonden met de eeuwige, barmhartige God – “Hij die is en die was en die komt” (Apokalyps 1,8) – kon ik mijn angst voor de vergankelijkheid loslaten. Ik werd weer een kind: onbevangen in het moment, vertrouwend op onze Vader in de hemel. Want de God, die alles geschapen heeft, is ook Heer en meester van de tijd. Voor God “is één dag als duizend jaren en duizend jaren als één dag” (2 Petrus 3,8).

Nu is de gunstige tijd
Dit betekent niet dat voor de gelovige alle urgentie verdwijnt uit de tijd. Als kinderen van God hebben we de taak om mee te werken aan de vernieuwing van de schepping. (“Volgens zijn belofte verwachten wij een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid zal wonen” - 2 Petrus 3,13). Iedere persoon heeft hier zijn eigen unieke bijdrage aan te leveren. We mogen niet wegkwijnen in passiviteit, en denken dat de God die alles kan, alles wel zónder ons zal doen. We moeten alert blijven en actief meewerken. Nú is de gunstige tijd; nú is de dag van het heil (2 Korintiërs 6,2). We kunnen anderen helpen op weg naar hun eigen voltooiing. Een grote verantwoordelijkheid, maar één die we zeker aankunnen, zolang we verbonden blijven met God.

Je tijd goed inzetten
Tot nu toe heb ik het gehad over hoe we staan in de tijd, maar tijd is ook een middel dat wij kunnen gebruiken voor de opbouw van Gods koninkrijk. Net als met geld en onze talenten, kunnen we ook onze tijd inzetten ten goede of ten kwade (zie Jezus’ parabels van rentmeesterschap in Matteüs 25 en Lucas 16). Sta er eens bij stil. Waar besteed jij je tijd (je aandacht) aan? Aan God? (Hoeveel uren of minuten per dag dan?) Aan je naasten? (Hoeveel?) Aan jezelf? Aan werk? Aan entertainment? Voor mij is dit een confronterende lijst vragen. Iemand zei – ik weet niet wie – dat onze aandacht het meest waardevolle is wat we kunnen geven. Ik geloof dat het waar is, en helaas zie ik dat behoorlijk veel van mijn tijd zit in zaken die weinig opleveren voor God of mijn naasten. Thuis bijvoorbeeld ben ik soms lichamelijk aanwezig, maar geestelijk afwezig voor mijn vrouw en kinderen, Ik word afgeleid door de eigen gedachten, boeken, sociale media, noem maar op.

Tijd voor God en de naaste
Hoe kunnen we ons gronden in Gods eeuwigheid, met voldoende oog voor de noden van de mensen om ons heen? Bidden lijkt mij hierbij onmisbaar. Zelf probeer ik de dag te beginnen met woorden van Psalm 118: “Dit is de dag die de Heer ons geeft. Weest daarom blij en zingt verheugd.” Dit herinnert mij aan de juiste houding voor de hele dag: dankbaarheid voor de liefde en gaven van God. Wat ook helpt om ons te gronden, is betrokkenheid bij het kerkelijk jaar en het ritme van de liturgie. De kerkelijke seizoenen en de opbouw van de liturgie zijn allebei geordend naar Gods tijd (kairos) en niet naar de waan van de dag (kronos). Zo leren we geduldig meebewegen met God (niet gehaast, maar wel op tijd). Ten slotte kunnen we proberen (ben ik zelf van plan) meer tijd te besteden aan de naaste. Misschien zou je één bezigheid die gericht is op jezelf, kunnen vervangen door één die ruimte maakt voor de ander. Lijkt mij wel mooi. En zeker, de tijd is gekomen!

Tim Schilling