Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

God speelt fluit

Hoe weten wij wat Gods wil voor ons is? Hoe spreekt God ons aan?

De Bijbel laat zien dat dit op verschillende wijze gebeurt. Soms gebeurt het op een directe en duidelijk manier, zoals door de Tien Geboden of de woorden van Jezus. Maar het gebeurt ook regelmatig op een meer onverwachte of subtiele manier. Denk aan de zachte bries die Elia voelt (1 Koningen 19,12), de dromen van Jozef (Genesis 37,1-11), de engel en sprekende ezelin (!) in het verhaal van Bileam (Numeri 22,20-34).

Eigenlijk kan God alles gebruiken, want alles komt van God en God houdt alles in bestaan. Met de openbaring van zijn naam – ‘Ik ben die er is’ (Genesis 3,14) - geeft God aan dat alles wat bestaat, bestaat in en dankzij Hem. De heilige Paulus herinnert ons eraan dat God niet ver van ons is, want ‘door Hem leven wij, bewegen wij en zijn wij' (Handelingen 17,27-28).

Dit betekent voor ons dat we aandachtig moeten blijven. Anders missen we misschien een belangrijke aansporing van God – en dan werken we niet goed mee met God en komen we niet tot bloei in ons bestaan!

Het klinkt misschien vermoeiend, voortdurend alert blijven en consequent meewerken, maar het hoeft niet zo te zijn. Jezus zegt dat zijn juk zacht is, en zijn last licht (Matteüs 11,30). Omdat God de grond van ons bestaan is, is meebewegen met God het natuurlijkste wat er is. We hoeven alleen maar Gods ritme op te pakken, en ons daardoor te laten leiden. Bij dansen denk je niet aan elke stap – ja in het begin wel, mooi dansen vraagt om geduldig oefenen - maar na een tijd gaat het vanzelf en beleef je daar veel plezier aan.

Een mooie voorstelling van hoe dit werkt biedt het boek A River Runs Through It.

In dit boek van Norman Maclean (gefilmd door Robert Redford) leert een vader zijn twee zonen de techniek van hengelsport (vliegvissen) aan de hand van een metronoom. Deze ritmewijzer van de piano geeft duidelijk aan hoe de jongens moeten zwaaien met hun hengel.

Door deze wat saaie en strakke oefening leren ze de vlieg op een natuurlijke manier doen landen op het water (waardoor ze veel vissen vangen). Op gelijke wijze leert de vader de jongens goed schrijven, aan de hand van schrijfopdrachten in de ochtend. Verderop in het verhaal worden de beide zonen ‘kunstenaar’ – de ene als visser en de andere als schrijver. Maar het bereiken van meesterschap ervaren ze niet als uitputting, na al hun inzet en toewijding, maar als bevrijding. Want nu zijn ze volledig afgestemd op wat dieper leeft in henzelf en in de natuur. Gods genade vult hun discipline aan.

Volgens de vader in het verhaal, een dominee, is Gods stem te horen onder het geluid van de stromende rivier. Wie er goed naar luistert, zal vruchtbaar leven. En zo is dat. Soms zien we in de Bijbel hoe Jezus verdrietig wordt als mensen niet luisteren naar God, terwijl God alleen het beste in gedachten voor ons heeft. Hij illustreert dit met een liedje dat toen iedereen kende: ‘Wij hebben voor jullie op de fluit gespeeld, en jullie hebben niet gedanst’ (Matteüs 11,17). Mogen wij in ons leven wel goed luisteren, en lekker in het ritme komen! Om het goede voorbeeld te geven, sluit ik af met deze klassieke scene uit de film ‘Madagascar’.

TS

PS: En voor de liefhebbers, nog eentje uit Walk the line.