Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

De schoonheid van de belofte

Mijn dochter heeft vijftien jaren gevoetbald en beleefde daar veel succes mee. Ze heeft zelfs een keer met haar team de KNVB-beker gewonnen. Maar als ik terugdenk aan haar tijd als voetballer, dan is mijn favoriete herinnering niet de keer die ze de trofee voor ‘beste speler van het toernooi’ won, maar een veel onopvallender dag lang daarvóór. Ze was anderhalf jaar oud, en we speelden met de bal in de achtertuin. Toen zag ik voor het eerst hoe goed ze reageerde op de bal, en hoe soepel ze bewoog. Ik dacht, ‘Dat belooft wat.’

Wat een geschenk is het, om vooruit te kunnen kijken naar wat komen gaat. Anticiperen doe ik graag, ik geniet buitengewoon van de verwachting. Eigenlijk vind ik de Advent leuker dan Kerst, en al vanaf oktober – terwijl de dagen feitelijk korter worden – begin ik te denken: ‘Over twee maanden worden de dagen weer langer!’ In mijn hoofd is het al begonnen, net als ik bij de Eucharistie alvast een voorproefje krijg van het hemelse gastmaal.

In tijden van klimaatverandering is het niet moeilijk om Gods lente voortijdig binnen te treden. Terwijl ik dit in december schrijf, zie ik buiten, in de tuin van Klooster Brakkenstein, de knoppen van de magnolia al. Misschien zijn de knoppen zelfs nog mooier dan de bloemen die zullen volgen, want in de knop heb je twee gedaantes tegelijk: de schoonheid van het huidige én van het komende.

Theologisch gezien, dient de knop zich aan als veelzeggend symbool van Gods belofte. Hierdoor zegt God tegen ons: ‘Ik ben goed en trouw. Mijn schepping is goed, ik zorg ervoor, en met mijn schepping komt het goed.’ Het begrip ‘verrijzenis’ beperkt zich dus niet tot de eenmalige opstanding van Jezus, maar door zijn verrijzenis legt Jezus de algemene regel bloot: het leven overstijgt de dood. Hierop kunnen we vertrouwen. Diegene die alles gemaakt heeft, zal ons ons bijstaan en ons vrucht laten dragen. Hoor de woorden van Jesaja (61,10-11): ‘Zoals de aarde groen voortbrengt en een tuin het opgenomen zaad laat ontkiemen, zo laat de Heer uw God uw heil ontkiemen, uw luister voor het oog van alle volken’.

Louter vertrouwen op Gods goedheid is natuurlijk niet genoeg, als we geestelijk vruchtbaar willen worden. We moeten ook meewerken aan het cultiveren van ons leven dat God begint. Dit doen we door goed te luisteren naar Gods woord (in de schepping, de Bijbel, onze naasten) en daarop met liefde te reageren (vgl. Lucas 8,15). Nog beter dan oog te hebben voor onze eigen groei, is oog te hebben voor de groei van anderen. Zien we de verborgen belofte in de kinderen, familieleden, collega’s, buren, landgenoten en buitenlanders om ons heen? Helpen we hen tot bloei te komen?

Meewerken aan Gods groeiprocessen, merk ik, is een bijzonder plezierige bezigheid. Van dichtbij bekijk je de ontknoping van een mysterie. Ja, je wist al van tevoren dat het schitterend kon worden, maar nu heb je de voltooiing – en de heerlijke herinnering (van schoonheid in de knop) bovendien!

Tim Schillling