Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Het vuurtje doorgeven.

Het vuurtje doorgeven.
Aan je kinderen.
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
De eerste vraag is natuurlijk: brandt dat vuurtje van geloof bij jou zelf? Of zou je er wat meer van willen hebben? Dan ben je in goed gezelschap: van de apostelen, van nogal wat bijbelse profeten. Er is zoveel verdriet, zoveel pijn in onze wereld, soms in ons eigen leven ook, en zoek het dan allemaal maar eens uit.

Verlangen volhouden
Velen kappen vroeg of laat met het Vaderhuis, zoals de verloren zoon(s), of raken als wijnrank los van de wijnstok. Allemaal beelden bij de vraag: blijf je op een of andere manier in contact met de Bron? Terugkeren, het contact herstellen, is bijbels gezien altijd een optie. Ook staat ergens: “Schrijf het visioen op, en geef het wachten niet op, want komen doet het beslist en het komt niet te laat.” De weg die ons hier gewezen wordt is: houd het verlángen vol, want het visioen vertelt de waarheid, en de belofte dat het vervuld wordt blijft overeind. Dat verlangen op zich, dat verwachten op zich is van grote waarde. Misschien ervaar je dat als een dooddoener. Maar wat is het alternatief als je kinderen hebt?

Tekst Paul van Vliet: Wie dan wel?
Als wij niet meer geloven dat het kan
Wie dan wel?
Als wij niet meer vertrouwen op houen van
Wie dan wel?
Als wij niet meer proberen
Om van fouten wat te leren
Als wij 't getij niet keren
Wie dan wel?

Als wij niet meer zeggen hoe het moet
Wie dan wel?
Als wij niet meer weten wat ertoe doet
Wie dan wel?
Als wij er niet in slagen
De ideeën aan te dragen
Voor een kans op betere dagen
Wie dan wel?

Als wij niet meer geloven dat het kan
Wie dan wel?
Als wij er niet mee komen, met een plan
Wie dan wel?
Als wij er niet voor zorgen
Dat de toekomst is geborgen
Voor de kinderen van morgen
Wie dan wel?
Als wij onszelf niet dwingen
Een gat in de lucht te zingen
Waar zij in kunnen springen
Wie dan wel?

Blijven hopen
Teleurgesteld raken, je terugtrekken op jezelf, onverschilliger worden, een beetje cynisch worden, misschien wrokkig en verbitterd raken. Dat zijn grote gevaren in het leven, zeker in het leven met kinderen. Voor hen is het van het allergrootste belang is dat we blijven verlangen, blijven verwachten, blijven hopen. En dat we dat uitdragen, niet in wat we zeggen maar in wat we doen. Want dat is waar kinderen naar kijken.

Ons geloof is daar misschien te klein voor, denken wij. Jezus vertelt dan de gelijkenis van het mosterdzaadje. Als je een geloof had als een mosterdzaadje, dan is het eigenlijk al genoeg. Een mosterdzaadje is zo klein, als je het laat vallen, is het weg. Maar het is in de oudheid een gevreesd onkruid. Dit geloof kan volgens Jezus bomen ontwortelen en verplaatsen, zelfs een moerbeiboom, een reusachtige boom met taaie wortels.
Karel Eykman vertelt het in de kinderbijbel 'Woord voor Woord' een beetje anders: hij vertelt hoe zo’n mosterdzaadje dat tussen de stenen van een groot fort komt uiteindelijk de stenen doet splijten en het fort doet verbrokkelen. Zo’n klein zaadje tegen zo’n groot fort.
Een van de grootste katholieke theologen, Rahner, zegt het in woorden van onze tijd, wat dat kleine geloof, dat geloof als een mosterdzaadje, is. Hij schrijft:

'Voel je niet overvraagd. Ga een verbond aan met dat wat echt in je is, met dat wat je uitdaagt, met dat wat naar heelheid verlangt, ga moedig op zoek naar het mysterie in je. Ga door, waar je op dit moment ook mag staan, volg het licht, ook als het nu nog klein is, behoed het vuur, ook als het nu nog laag brandt, roep het geheim aan, juist omdat het onbegrijpelijk is. Ga, en je zult vinden, hoop en je hoop is reeds van binnen met genade vervuld.'

Het vuur behoeden
Het vuurtje in jezelf. Maar behoed ook het vuur in je kinderen. Annie M.G. Schmidt, dochter van een dominee, schreef een gedicht over meneer van Dalen, met als refrein: ”Hij was reëel, hij was gezond en hij rook altijd ergens lont, hij bleef met allebei zijn voeten op de grond.” En dan het pijnlijke couplet over meneer van Dalen als vader:

Als z'n twee jongetjes een vuurtje maakten buiten bij de heg
en als de vlammetjes weerkaatsten in hun ogen,
dan trapte hij het vuurtje uit en joeg de jongetjes daar weg,
omdat dat dingen zijn die jongetjes niet mogen.
En toen ze ouder werden en nog iets behielden van die gloed
en het verboden vuur in hun pupillen blonk,
toen zei hij: 'Jongens, ik ben ouder, ik weet beter hoe het moet.'
Hij trapte 't vuur uit tot de allerlaatste vonk.
Hij trapte alle vuurtjes uit die hij in zijn omgeving vond.
Hij bleef met allebei zijn voeten op de grond.

Het lied eindigt met: “Nu is meneer van Dalen dood, zijn klokje is nu rond, hij ligt met allebei zijn voeten…onder de grond.” Van verrijzenis geen sprake, stel je voor!

Dus: behoed als ouder het vuur in je kinderen. Heb daarbij vooral oog voor wie je kind is, ook al is het nog zo anders dan jijzelf. Of ook al lijkt het nog zoveel op jou. Dat vuur, dat hebben ze niet van jou, maar van het leven zelf, van de Schepper, gekregen.

De volledige tekst van 'Mijnheer van Dalen " vind je hier: https://muzikum.eu/nl/123-904-118724/jasperina-de-jong/meneer-van-dalen-songtekst.html#ixzz5oZXWS27v

Nelleke Spiljard