Vertellen

Hier vind je nieuwe versjes en verhalen, en advies over kinderboeken
en bijbelverhalen bij het thema.

Tillie en de muur

Het prachtige prentenboek boek van Leo Lionni, Tillie en de muur is helaas nergens meer verkrijgbaar.

Het past wel prachtig bij ons thema "Binnen en buiten de lijntjes", omdat Tillie nieuwgierig is zich niet wil laten begrenzen door de muur. Tillie blijft naar oplossingen zoeken, om erachter te komen wat er aan de andere kant is, ook al lijkt het onmogelijk.
Daarom vertellen het na, zodat ook de allerjongsten zich samen met Tillie laten verrassen...

De muur stond er al zo lang de muizen zich konden herinneren. Ze hadden er nooit zo op gelet. Ze hadden zich nooit afgevraagd wat er aan de andere kant van de muur was. Nee, zelfs niet of er wel een andere kant was. Ze gingen gewoon hun gang alsof er geen muur bestond.

De muizen hielden van praten. Ze babbelden over ditjes en datjes, maar nooit had iemand het over de muur. Behalve Tillie, het kleinste muisje; zij keek soms naar de muur en vroeg zich af wat er aan de andere kant was.

's Nachts, als de anderen sliepen, lag ze klaarwakker in haar bed van stro en fantaseerde ze een betoverende mooie wereld, met vreemde dieren en planten.

'We moeten zien wat er aan de andere kant is' , zei ze tegen haar vriendjes. 'Laten we proberen er over heen te klimmen'. Dat probeerden ze, maar hoe hoog ze ook klommen, de muur leek hoger en hoger.

Met een lange roestige spijker probeerden ze een gaatje in de muur te prikken om er doorheen te kunnen kijken. 'Als we maar geduld hebben lukt het best!' zei Tillie. Maar nadat ze een hele ochtend hadden gewerkt, gaven ze het op. Ze hadden zelfs niet eens een kuiltje in de harde steen gemaakt. "De muur moet toch ergens ophouden', zei Tilly. Ze liepen en liepen, urenlang. Er kwam geen eind aan de muur.

Maar op een dag zag Tillie een worm die zich, niet ver van de muur, ingroef in de zwarte aarde. Waarom hadden ze daar niet eerder aan gedacht? Waarom had niemand dat eerder bedacht?

Opgewonden begon Tillie te graven. Ze groef en groef....

...tot ze plotseling, bijna verblind door het zonlicht, aan de andere kant van de muur was! Ze kon haar ogen bijna niet geloven: daar stonden muizen, echte muizen.

De muizen gaven een geweldig welkomstfeest voor Tilly. Ze zetten haar op hun feeststeen (had ze zoiets niet ergens anders eerder gezien?). Ze hielden toespraken voor haar en zwaaiden met vlaggetjes.

Toen besloten ze met z'n allen door Tillie's tunnel te kruipen en zelf te gaan kijken hoe het er aan de andere kant uitzag. Een voor een gingen ze achter Tillie aan.

En toen de muizen aan Tillie's kant van de muur zagen wat Tilly had ontdekt, was het weer feest. De muizen strooiden met confetti. Iedereen riep:'Til-lie, Til-lie, Til-lie!" en trots droegen ze haar op hun schouders.
Sinds die dag zijn er veel meer tunnels gegraven. De muizen kunnen vrij heen en weer van de ene kant van de muur naar de andere. En nooit zullen ze vergeten dat Tillie hen de weg heeft gewezen.

Leo Lionni, Tillie en de muur