Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Doorzetters

Liefde doorgeven

Eén van mijn vaste gewoontes in het weekend is bakken: koekjes bakken, appeltaart, kaneelbroodjes – het maakt me niet zoveel uit. Ik maak iets waar ik zelf zin in heb, of iets waar de kinderen naar vragen. Voor mij is het een rustgevende, meditatieve bezigheid, en ik vind het fijn dat anderen daar ook van kunnen genieten. Soms tijdens dat bakken, denk ik aan een overgrootmoeder die ik zelf nooit heb gekend. Wat ik van haar weet (van haar dochter, die ik wel kende), is dat ze elke dag taarten bakte voor haar grote boerengezin. Omdat ze blind was, deed ze het uit gevoel. Ze kon bijvoorbeeld gewoon aanvoelen hoeveel bloem ze nodig had. Deze anekdote hoorde ik vaker van mijn oma, maar pas later in mijn leven drong het door waarom ze mij dit ging vertellen. In het verhaal zat voor haar een diepe ervaring van de liefde verborgen: haar moeder hield van haar, zij hield van haar moeder, en de liefde is rusteloos – zij wil verder.

Ziehier het verhaal van de Kerk in een notendoop. God bemint de mensheid en maakt het zichtbaar in Jezus, zijn Zoon. Deze ontmoeting maakt zoveel los in mensen, dat ze het daarbij niet kunnen laten. Ze delen hun verhaal met anderen, en maken ruimte voor die liefde in alle nieuwe omstandigheden van hun leven. Aan de eerste doorgevers van deze liefde hebben wij een naam gegeven: apostelen. In onze tijd klinkt dat heel ouderwets, maar eigenlijk is de term ‘apostel’ voor christenen nog steeds actueel. Als gelovigen horen we allemaal apostel te zijn, en de Kerk noemen wij tot op de dag van vandaag ‘apostolisch’.

Hoezo apostel?
De oorsprong van het woord ‘apostel’ vinden wij in het Griekse apóstolos, ‘bode, gezant’, wat afgeleid is van het werkwoord apostéllein, ‘wegzenden’. Een apostel is dus iemand die gezonden is met een boodschap: namelijk dat God leeft en doet leven. En de verkondiging van deze boodschap dient zijn voltooiing te vinden in het stichten van verbondenheid met elkaar, gesterkt door Gods liefde.

‘Apostel’ zijn klinkt misschien een beetje eng: men denkt bijvoorbeeld aan deur-aan-deur aanbellen met een geloofsverkondiging. Maar bij het lezen van Handelingen van de Apostelen, zien we dat de allereerste apostelen divers waren in hun levenswijze en in hun manier van verkondiging. Petrus was een visser, Paulus een leerbewerker en Matteüs een tollenaar. Na de verrijzenis zorgde Petrus voor de gelovigen in Jeruzalem, ging Paulus op reis en schreef Matteüs zijn Evangelie. Toch waren deze prominente apostelen relatieve laatkomers in de geloofsverkondiging vergeleken met Simeon en Hanna (vgl. Lucas 2, 22-39). De rechtvaardige en vrome Simeon en de hoogbejaarde, weduwe en profetes Hanna waren allebei aanwezig bij de opdracht van het kind Jezus in de Tempel, en allebei zagen in Hem het teken van Gods glorie. Simeon zei, ‘Mijn ogen hebben uw heil gezien,’ en Hanna loofde God en ‘sprak over de jongen tegen allen die de bevrijding van Jeruzalem verwachtte’. We zien dus dat de geloofsverkondiging op veel verschillende manieren kan gebeuren, en op zeer eenvoudige wijze.

Hoe zetten wij door?
Bijzonder relevant voor de moderne geloofsopvoeder vind ik het voorbeeld van Priscilla en haar man Aquila (Handelingen 18,2-3). Dit stel was vanuit Italië naar Korinthe komen wonen, want de keizer Claudius had verordend dat alle Joden Rome moesten verlaten. Net als Paulus, waren Priscilla en Aquila leerbewerker. Toen Paulus in Korinthe kwam, leerde hij ze kennen en blijf hij bij hen wonen en werken. Ook zij geloofden in Jezus, en op hun beurt gaven ze ook instructie in het geloof: ze namen een zekere Apollos met zich mee “en zetten hem de weg van God nauwkeurig uiteen” (Handelingen 18,26). In 1 Korintiërs (16,19) lezen we dat de christengelovigen bij elkaar kwamen in hun huis. In dergelijke huizen, waar het Woord van God gelezen werd en het brood gedeeld werd, zien we voorlopers van de kerkelijke vieringen van vandaag. Deze erfgoed hebben we niet zomaar. Dit hebben wij omdat mensen het doorgegeven hebben, en omdat God het goed vond.

Pinkster-ervaring
Met Pinksteren kregen de gelovigen kracht van de Heilige Geest om hun zending waar te maken. Nu zijn wij aan de beurt. God zegen ons, opdat wij veilig door mogen geven wat aan ons toevertrouwd is!

TS