Vertellen

Hier vind je nieuwe versjes en verhalen, en advies over kinderboeken
en bijbelverhalen bij het thema.

Een heilige deur gaat open!

In de advent begint een bijzonder jaar- het jaar in de kerk loopt van Advent naar Advent-, een heilig jaar. Paus Franciscus heeft dit heilig jaar aangekondigd en noemt het 'Een jaar van Barmhartigheid'. Op 8 december zal de paus de Heilige Deur van de Sint Pieter te Rome openen, een deur die normaal gesloten is. De zondag daarop - de Derde zondag van de Advent - zal hij de Heilige Deur van zijn kathedraal van Rome, de St. Jan van Lateranen, open doen. In ieder bisdom ter wereld en dus ook in Nederland, zullen die zondag eveneens één of meerdere deuren geopend worden, het zijn 'Deuren van de Barmhartigheid' waar ieder die erdoor binnentreedt – aldus de paus – "de liefde van God, die troost, vergeeft en hoop geeft, zal kunnen ervaren." Voor de Nederlandse vertaling van de afkondiging van het Heilig Jaar door de paus: zie www.heiligjaarvandebarmhartigheid.nl

Kent u ze nog?
De werken van Barmhartigheid:
te eten geven aan de hongerigen,
te drinken geven aan de dorstigen,
de naakten kleden,
de vreemdelingen opnemen,
de zieken bijstaan,
de gevangenen bezoeken,
de doden begraven.

Maar kent u ook 'de geestelijke werken van barmhartigheid'?
de twijfelenden raad geven,
de onwetenden onderrichten,
de zondaars vermanen,
de bedroefden troosten,
beledigingen vergeven,
lastige personen geduldig verdragen,
tot God bidden voor de levenden en de doden."

In dit kerstverhaal uit Rusland gaat zo'n heilige deur open.

De gasten van Vadertje Panov naar een verhaal van Leo Tolstoj.

Het is kerstavond en de oude schoenmaker sluit zijn winkel. 'Panov' staat er in mooie letters boven de deur, want zo heet hij. Maar iedereen noemt hem vadertje Panov, omdat hij altijd zo
hartelijk en vrolijk is. Als vadertje Panov alleen in zijn winkel is, zucht hij diep. 'Ach',
mompelt hij, ik voel me vandaag zo verdrietig. Als ik al die kinderen op straat hoor lachen, moet ik steeds aan mijn eigen kinderen denken. Die zijn nu groot en wonen zo ver weg. Ik zie ze bijna nooit. En dan die moeders, die hun kinderen roepen. Net zoals mijn vrouw dat vroeger deed. Maar ze is er helaas niet meer. Ik ben met Kerstmis helemaal alleen'.
Vadertje Panov pakt de Bijbel en gaat in zijn leunstoel zitten. Bij het vuur. Dan leest hij het
kerstverhaal. Over Jozef en Maria, die geen plaats konden vinden om te slapen. 'Ach,'
mompelt hij, 'waren ze maar bij mij gekomen. Ze hadden in mijn bed kunnen slapen'. En
even glimlacht hij. Dan leest hij verder. Over de koningen die met prachtige cadeaus bij het
kindje Jezus komen. Vadertje Panov zucht weer eens diep. 'Wat had ik het Kindje kunnen
geven?'
Dan staat hij op. Hij schuifelt naar zijn werkplaats. Op de hoogste plank staat een kleine
stoffige doos. Die haalt hij eraf. Als het deksel open gaat tilt hij er twee kleine leren
schoentjes uit. Jaren geleden heeft hij ze gemaakt voor zijn eigen zoon. Maar die heeft ze
nooit gedragen, omdat ze pas klaar waren toen zijn voeten al weer groter waren. Met een
glimlach bekijkt vadertje Panov de schoentjes. 'Dit zijn de mooiste schoenen die ik ooit heb gemaakt. Ik zou ze aan het Kindje Jezus kunnen geven'. Hij doet de doos weer dicht en gaat terug naar zijn stoel.
Weer slaat hij de Bijbel open. Maar hij is zo slaperig geworden dat zijn ogen dichtvallen. En even later is hij diep in slaap. Hij droomt dat Jezus bij hem in de kamer is. Met zachte stem zegt Hij: 'Ik weet dat je me graag zou willen zien. Let morgen goed op. Ik kom bij je langs.'
De volgende morgen wordt vadertje Panov wakker van het geluid van de kerkklokken. 'Ach', roept hij uit, 'ik heb de hele nacht in mijn stoel gezeten. Het is al Kerstmorgen'. Terwijl hij zijn pap klaar maakt, herinnert vadertje Panov zich de stem. 'Het was een droom', zegt hij tegen zichzelf.
'En toch weet ik zeker dat hij zal uitkomen'. Na zijn ontbijt gaat hij op de uitkijk staan. Hij wil Jezus niet missen. Maar alles wat hij ziet in de lege straten, is de straatveger. Met zwiepende bezem veegt hij de sneeuw weg voor de mensen die straks naar de kerk gaan. 'Gelukkig Kerstfeest' roept vadertje Panov. 'Kom even binnen om een kop koffie te drinken. Dan word je weer warm.' De straatveger, die het inderdaad erg koud heeft, doet het maar al te graag. Hij warmt zich bij het vuur en drinkt koffie. Dan lacht hij naar vadertje Panov. 'Bedankt hoor, vadertje.' En hij gaat verder vegen.
In de keuken zet vadertje Panov een pan koolsoep op het vuur. Daarna gaat hij snel weer bij
de deur staan kijken of hij Jezus al ziet komen. Na een poosje komt er een meisje aan lopen.
Ze loopt langzaam en heeft een baby onder haar omslagdoek. Ze ziet er koud en moe uit.
'Kom even binnen', zegt vadertje Panov. 'Ga daar maar zitten, bij het vuur. Dan word je weer
warm. Hier, neem maar van deze lekkere koolsoep.' Dan ziet hij de voetjes van de baby. Ze
zijn blauw van de kou. 'Maar dat kan toch niet', roept hij uit, 'hij heeft geen schoentjes'.
'Ik kan ze niet betalen', zucht het meisje, 'mijn man is gestorven en nu ben ik op weg naar
mijn neef. Ik hoop dat ik bij hem kan wonen, want geld heb ik niet'. Meteen schuifelt vadertje
Panov naar zijn werkplaats. 'Wacht maar eens even', mompelt hij en hij haalt de schoentjes
uit de doos. Vlug gaat hij weer terug en....de schoentjes passen precies. 'Nu nog wat lekkers
voor de baby', zegt vadertje Panov en handig voert hij warme melk met een lepel.
Als het meisje even later weggaat, weet ze niet hoe ze hem moet bedanken. 'U bent zo goed
voor mij geweest', fluistert ze. 'Ik hoop dat uw dromen uitkomen met Kerstmis'. Terwijl
vadertje Panov het meisje en haar baby nakijkt, zucht hij 'Ach ik ben bang dat mijn droom
niet uitkomt. Het is bijna donker en ik heb Jezus nog niet gezien. Ik had zo gehoopt dat Hij
langs zou komen'.
Verdrietig slentert hij naar binnen en gaat weer in zijn leunstoel zitten, bij het vuur. Weer
slaat hij de Bijbel open en leest het kerstverhaal nog eens. Wat is het toch een mooi verhaal.
Dan ineens hoort hij dezelfde stem weer 'Vadertje, heb je me gezien? Ik was de straatveger en
het meisje met de baby. Je gaf Me eten en drinken en een warme plek. Ik was welkom bij
jou'. Dan begrijpt vadertje Panov het. 'Dus, Je bent toch gekomen', fluistert hij zachtjes en
zijn oude gezicht straalt.

NS

De illustraties komen uit het boek van Bob Hartman & Krisztina Kallai Nagy, Ronjewereld- Kerstverhalen

met o.a. het verhaal van de gasten van Vadertje Panov.

Verder de kerstverhalen uit de bijbel, verhalen over kersttradities en kerstverhalen en legendes vanuit de hele wereld.