St. Jansfeest

Het St. Jansfeest valt op 24 juni: een mid-zomerfeest, de dag waarop we het langst van het zonlicht kunnen genieten en de zon op zijn hoogtepunt is! We trekken de natuur in om te genieten van alles wat er groeit en bloeit. We vlechten kransen van gras en bloemen en hangen ze om, zo worden we getooid met de gaven van de natuur.



Van oudsher is het een dag waarop vuren werden ontstoken: aan de vlammen kende men een reinigende werking toe. Sprong je erdoor, dan overwon je ziekte en andere narigheid. Pas getrouwde stellen sprongen zo samen een gelukkig leven tegemoet.
In de christelijke traditie wordt de geboortedag van Johannes de Doper op deze dag gevierd: de wegbereider van Christus. Het feest heeft het karakter van volheid en wending. Hij, Christus moet groeien en ik, Johannes afnemen. In de volksmond bestaat de uitspraak “met St. Jan keert het blad zich om”. Hierin weerklinkt de aandacht voor de zonnewende. Het St.Jansfeest is feitelijk de tegenhanger van het feest dat we vieren rond de kortste dag van jaar, 6 maanden later: Kerstmis.



Op een mooie zomerse dag in de buurt van St. Jan trekken we er met zijn allen op uit om de schepping op z'n mooist te ervaren en dat te vieren. Dit zomerfeest is de tegenpool van het kerstfeest in de winter, en in de natuur is dat te merken. Alles bloeit, alles leeft om ons heen. We maken een flinke fietstocht en zoeken dan een mooi picknickplekje, liefst in of bij een weiland met bloemen en grassen. Terwijl de een pannenkoeken gaat bakken, helpt de ander de kinderen om voor iedereen een mooie krans te vlechten van gras en bloemen.



Ondertussen zingen we af en toe een zomerliedje of we doen een kring-of balspelletje. Dan zijn de pannenkoeken klaar! En ook de kransen? Dan kunnen die op het hoofd gezet worden, zodat we allemaal getooid worden met de gaven uit de natuur. We genieten ervan om samen te eten in de buitenlucht. Alle kleuren, geuren en geluiden om ons heen nemen we goed in ons op. Heerlijk is het! We blijven zolang we willen, Totdat bijna het moment is aangebroken voor de terugtocht. We gaan in een kring op een kleed zitten en als afsluiting lezen we een versie van het scheppingsverhaal. Met de bloemenkransen nog om fietsen we terug naar huis. De kransen krijgen een in de huiskamer om te drogen. Zo worden we nog wekenlang herinnerd aan die mooie zondag in juni, toen de zon op z'n hoogtepunt was...."



(overgenomen uit: Louis Bakker, Loek Boer en Alma Lanser, Rituelen Delen, een verzameling ideeën om geloven vorm te geven)