Vrede leren van Franciscus
Kijktafels over vrede met een wolf in de hoofdrol
De derde week van september is het ‘Vredesweek’ een periode waarin we extra stilstaan bij het feit dat we in een woelige, gewelddadige wereld leven. Veel mensen zijn op de vlucht voor oorlog en geweld. Veel mensen zijn bang. Zal er ooit nog vrede zijn? Maar ook heel veel mensen zetten zich in om de wereld beter te maken. In de Vredesweek staan we stil bij deze mensen en hun initiatieven.
Fransiscus van Assisi was een vredestichter. We vieren zijn feest op vier oktober. Dit bekende gebed wordt aan hem toegeschreven:
Heer, maak mij een instrument van Uw vrede.
Laat mij liefde brengen waar haat heerst,
laat mij vergeven wie mij beledigde,
laat mij verzoenen wie in onmin leven,
laat mij geloof brengen aan wie twijfelt,
laat mij waarheid brengen aan wie dwaalt,
laat mij hoop brengen aan wie wanhoopt,
laat mij licht brengen aan wie in duisternis is,
laat mij vreugde brengen aan wie bedroefd zijn.
De wolf van Gubbio, van vijand naar vriend
Op een donkerbruine placemat liggen wat herfstbladeren: dat is de ondergrond van deze kijktafel. In de ene hoek van de kijktafel zijn enkele herfsttakken/ bladeren geschikt in een aardewerken potje. In de andere hoek staat een afbeelding van Fransiscus van Assisi met enkele van zijn volgelingen, gekleed als Fransiscanen, de kloosterorde die Fransiscus stichtte. Op de voorgrond staat een wolf: dit is de wolf van het stadje Gubbio.* In het bekende verhaal staat de wolf voor ‘de vijand’ die een bedreiging vormt en nooit genoeg heeft! Op een ontwapende manier weet Fransiscus het goed te maken tussen de mensen uit Gubbio en de wolf.
Maar zegt hij tegen de mensen:
‘Maar, laten we het ook eens over jullie hebben.
Soms zijn jullie nog erger dan de boze wolf.
Alles willen jullie hebben, en alleen voor jezelf.
Zo doe je anderen tekort.
Leef als broer en zus,
deel alles met elkaar,
dan heb je geen vijanden meer.
Toen sloten de mensen vriendschap met de wolf en met elkaar. Er was vrede in het stadje Gubbio.
Het lichtje brandt in een glazen onderzetter die de vorm heeft van een herfstblad.
Als het vlammetje brandt kunnen we bidden om vrede.
Je kunt ook twee poppenhuispoppertjes op de kijktafel neerzetten met de wolf tussen hen in. Zo symboliseer je dat we vrede zouden kunnen sluiten met de wolf in onszelf. In ieder mens zit ook wel eens iets dat vijandig doet, dat ons laat grauwen…
Want iedereen is wel ergens bang voor, kwaad over, gekrenkt of boos. Vaak stoppen we deze gevoelens diep in onszelf weg. Want het verstoort on 'ideale' plaatje van onszelf. En in plaats van deze gevoelens aan te kijken, te benoemen en er vrede mee te sluiten, ontkennen we ze. En dan kan het gebeuren, vaak door iets dat je heeft getriggerd, dat je op een dag in de spiegel kijkt en daar een wolf ziet.
Misschien kan het je helpen het gesprek te openen over gevoelens waar we bang voor zijn en die we wel met ons meedragen. Jezus weet dat als geen ander. Hij roept op tot barmhartigheid, niet alleen voor de medemens, maar ook voor onszelf. Alle gevoelens mogen er zijn, het gaat erom wat je ermee doet. Terroriseer je er anderen mee of leg je ze in Gods barmhartige hand?
Ellie Keller - Hoonhout
* Wil je zelf een wolf knutselen, kijk dan hier.
Artikelen in dit thema Vrede leren van Franciscus
- Kijktafels over vrede met een wolf in de hoofdrol
- Kleine Uil wordt wijs - Franciscus, niet bang
- Vrede: Franciscus en de sultan van Egypte
- Prentenboeken over Franciscus
- Wolf van karton
- Oorlog en vrede van de heilige Franciscus
- Vrede leren
- Het Zonnelied van Sint Franciscus
- Knutsel: Een vredeswolfje van Franciscus
- Bidden om vrede
- Bijbellezen met Franciscus
- Boeken over vrede
- Knutselen: 'Fioretti'
- De vrede van Franciscus in een beeld