Vertellen

Hier vind je nieuwe versjes en verhalen, en advies over kinderboeken
en bijbelverhalen bij het thema.

Versje: soort na soort

In het begin heeft God het bedacht:
‘Ik schep in de warboel wat orde.
Het is hier zo somber en altijd nacht,
het moet wat lévender worden!’

Eerst riep Hij het licht aan en noemde het dag,
het donker vluchtte de nacht in.
Toen spleet Hij het water bij donderslag:
hier de zee en daarboven de dampkring.

Het water beneden riep Hij bij elkaar
zodat er droog land ontstond,
en toen zei God met een wijds gebaar:
‘Gras en bomen, kom, uit de grond!’
Zo groeiden door Gods scheppende woord,
planten met vruchten, SOORT NA SOORT.

God zei: 'Ik maak aan de hemel lichten,
die zorgen voor jaar, dag en uur,
de zon en de maan die de aarde verlichten,
en seizoenen in de natuur.'

God zei: 'Wat is dit wonderschoon,
maar toch … Ik begin iets te missen.
Ben Ik de Enige die hier woont?
Laat de zee nu krioelen van vissen,
de lucht van vogels die vliegen en zweven,
oost naar west en van zuid naar noord!'
En God schiep al het vrolijke leven,
vol kleuren, SOORT NA SOORT.

Maar ook op het land, in de bergen en bossen
vond God dat er leven moest zijn:
leeuwen en tijgers en muizen en vossen,
alle dieren, groot en piepklein,
de miertjes, de dino’s, enzovoort.
Hij schiep alle dieren SOORT NA SOORT.

God had plezier in wat Hij had geschapen.
Er was in zijn hart nog één wens,
Hij heeft er geen nachtje over geslapen,
meteen maakte God de mens,
man en vrouw, die helemaal op God lijken
met zijn adem, zijn hart, zijn woord,
en … iets waar je van op zult kijken:
van de mens is er maar EEN SOORT.

En toen Hij zijn prachtige werk overzag
nam God tijd ... voor een tevreden dag.  

2022 Marjet de Jong