Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Winter waterwonder

Laatst haalde ik een fotoboek uit de kast, van onze kerstreis naar Amerika in 2011. Meestal gaan we niet naar mijn familie met Kerst. Kerst vieren wij hier in Nederland met de familie van mijn vrouw. Maar voor de verandering wilde ik dat onze kinderen, toen 12 en 8, de feestdagen meemaakten in mijn thuisland. En wat een bijzondere kerst werd het! Seattle beleefde dat jaar de grootste sneeuwval in een decennium. Wij vlogen tussen twee stormen in (“We threaded the eye of the needle”) en meteen na de landing moesten we door via de heuvelen van Seattle naar de boot die ons naar Bainbridge Island zou brengen. Eenmaal op Bainbridge konden we niet verder. We moesten overnachten in een hotel. De kinderen vonden de hele rit geweldig, maar voor ons, ouders, was hij zenuwslopend. De volgende ochtend stonden wij vroeg op. Annegien en Pieter maakten sneeuwengelen en ik veegde een hele dikke laag sneeuw van de auto. Op weg naar het schiereiland waar mijn ouders wonen, was ik blij dat wij niet van de weg afgleden. Later, na (gelukkig!) de veilige aankomst bij Grandpa and Grandma, hebben de kinderen dagenlang genoten van sneeuwpoppen maken, sleetje rijden en langlaufen. Voor mij voelde het alsof wij ontsnapt waren aan onheil, net als de Israëlieten in de Rietzee. Ziehier ons eigen (winterse) waterwonder!

Winter-wonderland
Ja, een magische tijd. Maar als ik erover nadenk, denk ik ook dat winterweer sowieso – en zeker in combinatie met de feestdagen – altijd iets betoverends in zich heeft. Wij zingen niet voor niets “Winter Wonderland”. Want wat is heerlijker dan als eerste je voetafdrukken te zetten op een wit weiland – of om op onbekrast ijs te schaatsen? Sneeuw blijft verassend. Het valt in stilte uit de lucht – als uit het niets – en terwijl het 'water' is, voelt het in eerste instantie droog aan. Hoe kan dat? Waaraan hebben we dit verassende geschenk te danken?

Een nieuwe schepping
Jazeker, wonderlijk. Gewoon het feit dat vloeibaar water in hard ijs of vluchtige stoom kan veranderen. Logisch dus dat zoveel wonderen in de Bijbel met water te maken hebben. Ik noemde al het verhaal van de Uittocht, maar denk ook aan de wonderen van Jezus: hoe hij op het water loopt, en water laat veranderen in wijn.
Water is bovendien het middel waarmee wij gedoopt worden. Hierdoor worden wij “herboren”. Hoewel ik me mijn eigen doopsel niet herinner, weet ik nog heel goed wat de priester zei tijdens het doopsel van mijn dochter: “You are a new creation, a temple of glory.” Heerlijk. Daarna noemde ik haar “my little temple of glory”.

Een wonderlijk, gewoon bestaan
Sommige mensen – zelfs vele gelovigen – geloven niet in wonderen of in de effectiviteit van sacramenten. Maar ik vraag me af, waarom niet? Is ons bestaan überhaupt niet wonderlijk? Is de natuur van natuur niet wonderlijk? Zie de regendruppels die vallen – eerst zo mooi rond, maar dan liggen ze plat samen in een plas. Wie verzint zoiets? Wanneer de zon schijnt, verdwijnt dat water. Het zou ons moeten verbazen, maar we vinden het 'gewoon'.

Sarah McLachlan zegt het goed:

The sky knows when it’s time to snow,
Don't need to teach a seed to grow.
It's just another ordinary miracle today.

Tim Schilling