Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Paasvreugde voorbij het Halleluja

Vóór mijn vijftiende had ik geen behoefte aan verrijzenis. Ik leefde zonder geloof, maar dacht zelden aan de dood en ging ervan uit dat dat probleem vanzelf opgelost zou worden.
Maar na een onverwacht sterfgeval in de familie begon het door te dringen: het leven kon zomaar afgelopen zijn, en daarmee ook mijn plezier in het heden en mijn plannen voor de toekomst.

Hoe langer ik met deze gedachten leefde, des te banger ik werd voor de dood. Toen heb ik besloten om alles te halen uit het leven wat er te halen viel. Carpe diem!

Somber van poëzie
Van poëzie kun je het idee krijgen dat het romantisch en heroïsch is om zo te leven, maar ik vond het eerder uitputtend en deprimerend. Elke dag opnieuw moest ik de zin van het leven uitvinden. Tegelijkertijd vond ik het intrigerend dat mensen in mijn omgeving – en niet de minsten – gelovig waren. Dat gold voor mijn favoriete leraar en een meisje op wie ik verliefd was. Het zette me aan het denken.

Is geloof een illusie?
Wat een mooie ontdekking, uiteindelijk, om te beseffen dat leven in het licht van Gods eeuwigheid ook voor mij mogelijk was. Wat een bevrijding! Op mijn achttiende ben ik bekeerd tot het christelijke geloof. Voor de buitenstaander (de ongelovige) zal dat klinken als “vlucht voor de dood” pur sang: uit vrees voor de dood heb ik mezelf voor de gek gehouden, met de illusie van eeuwig leven. Maar is dat zo? Ondertussen ben ik 35 jaar verder en heeft mijn geloof mij nooit in de steek gelaten. Als dit geloof louter een misleiding is door mezelf, hoe heb ik het dan zo lang volgehouden?

Anders dan verwacht
Wel is geloof anders dan ik had verwacht. Vroeger dacht ik dat het leven gemakkelijk moest zijn voor de gelovige, want als gelovige had je God achter je en de hemel voor je. Maar zo simpel is het niet. Net als de leerlingen in de Bijbel, ondervond ik – na de eerste verrassende en boeiende ontmoetingen met Jezus – dat dat maar het begin van het verhaal is. Na de emotionele reactie (Halleluja!) komt de subtielere, tragere zaak van leven in het licht van geloof.

Anders dan je misschien zou denken, heeft God voor mij niet alle problemen uit de weg geruimd. Integendeel. Na mijn bekering zag ik juist méér lijden om mij heen. Nu zag ik mijn eigen tekortkomingen nóg beter, en geloofstwijfels had ik ook nog. Help!

Een permanente aanwezigheid
Langzamerhand besefte dat de echte Paasvreugde anders werkt. Dat is niet zozeer geluk als reactie op het idee dat Jezus opgestaan is uit de dood (wat voor ons een “open deur” naar de hemel betekent). Nee, Paasvreugde heeft meer te maken met je bewust zijn van Gods betrokkenheid in het hier een nu. “Ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voleinding van de wereld,” beloofde Jezus (Matteüs 28:20).
En zo is het ook, heb ik gezien. Midden in de nacht, in het diepste dal, geconfronteerd met het lijden van dierbaren – geduldig op mij wachtend, heb ik Hem daar altijd gevonden.

Stijg ik op naar de hemel: U bent daar.
lig ik in het dodenrijk: U bent daar.
Neem ik de vleugels van de zon in de morgen
en laat ik mij neer aan de einders van de zee,
dan zou ook daar uw hand mij leiden,
uw rechterhand mij vasthouden.
Psalm 139:8-10

Geloof is niet een constatering, maar een relatie - een vriendschap. Paasvreugde – iets voor elke dag – ontspringt van daaruit.

Zalig Pasen!

Tim Schilling