Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Met kinderen naar mooie dingen kijken

Op de mooie kinderafdeling van Museum Catharijneconvent in Utrecht, museum voor religieuze kunst, hangen laag boven de kleurige tafels met interactieve opdrachtjes en spelletjes de topstukken van het museum, voor kinderen op ooghoogte. Deze schitterende, vaak ontzagwekkende kunstwerken, bv. een enorm middeleeuws houtsnijwerk, willen ze juist aan kinderen laten zien.
Dat er mensen zijn die dit belangrijk vinden, dat kinderen naar mooie dingen kijken, dat trof mij.

Ik sta een tijdje met mijn vriendje op de dijk.

Kijk, zegt hij: de zon zakt in de zee
en het licht zakt langzaam mee

en de schaduwen verdwijnen
en de kleuren van de dag

en als het donker wordt
dan is het avond

en is het avond
wordt het nacht.

Mooi hè, zegt hij.
En we zwijgen.

Het is mooi en
goed bedacht.

Zon, Esther Naomi Perquin

Op de basisschool vond ik het zo fijn als er in die drukke klas iets moois was om naar te kijken, het aquarium, de bomen in de herfst, of zo’n schoolplaat over de winter, of soms een kleurige bordtekening van de meester (uit die tijd kom ik).
Natuurlijk zijn kinderen heel verschillend en zien ze schoonheid in totaal andere dingen. Voor het eerst in de Efteling zag ik het standbeeld van Sinterklaas, de gekleurde duiven die rondvlogen, ik betrad een sprookjeswereld. Mijn broertje van twee zag als eerste de paddenstoel waar muziek uitkwam en ging geïnteresseerd aan de onderkant kijken waar die vandaan kwam.

Mijn broertje werd bouwkundige, ik pastor. Toen ik hem de kerk liet zien, waar mijn werkplek is, stond hij minutenlang omhoog te kijken in de hoge koepel achterin: dat metselwerk, al die steentjes in het rond! Mij waren ze nooit opgevallen.

Schoonheid, iets wat je hart raakt, waar je hart van open gaat, waar iets van jou in kan rusten.
Het is bijzonder om bij je kinderen te zien waar het bij hen in zit: een bloem, van de bloemenman gekregen, die achterop de fiets naar huis allemaal kusjes krijgt; schapen in het weitje ’s morgens in de mist en je zesjarige die zegt: “Mooi hè mam”; klavecimbelmuziek op de radio die een kind opeens betovert; een barbiepop uit een Disneyfilm, glimmende wieldoppen of een plastic zwaard, gewonnen op de kermis, zó mooi. Een muziekdoosje met het muziekje van Harry Potter. En een zestienjarige, die opeens zegt, na een viering in de kerk met vooral veel eigentijdse muziek: “Weet je wat ik mooi vind? Die psalms!”

Nelleke Spiljard