Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

De wolf in sprookjes

De wolf is in sprookjes vaak beeld van het angstaanjagende. Gevaar: je wordt verslonden door de wolf. Meestal in één hap en gelukkig kun je ook weer levend uit die donkere buik worden verlost, zo zien we bij 'Roodkapje' en 'De wolf en de zeven geitjes'. Het is anders dan bij een natuurfilm.

Het lijkt eigenlijk meer op een bijbelverhaal, zoals Jona in de walvis. Ook Jona wordt opgeslokt door het donker en komt er uiteindelijk levend weer uit. Dergelijke verhalen sluiten aan bij allerlei ervaringen die kleine kinderen al hebben zonder ze onder woorden te kunnen brengen: honger, schrik, onmacht, verlangen, contact, willen, geluk.

In het boekje 'Sprookjes, bijbel en kind' zegt Jan van Dreven dat het in sprookjes gaat om communiceren op het niveau van de oermotieven van de mensheid, waar een kind al op zijn eigen manier weet van heeft.
Als voorbeeld noemt hij de wolf en de zeven geitjes: gaat dat niet over de spanning van alleen gelaten worden en het avontuur van samen verantwoordelijk zijn? De angst voor gevaren, het noodlot dat toeslaat en de redding op het nippertje en uiteindelijk het zegevieren over de duistere machten?

Als volwassenen kunnen we hierover nadenken en beseffen we soms we dat dit alles in onszelf leeft. In ons zit ook die wolf. “Breek het geweld in ons”, bidden we vaak in een tafelgebed in de kerk.

Mooi vond ik hoe laatst in een viering in de Vredesweek mensen heel eerlijk naar zichzelf keken en op kleine kaartjes schreven hoe zij zelf een bijdrage zouden kunnen leveren aan vrede. Er kwamen tekstjes als: niet te snel kritiek hebben; een milde blik en een ruim hart ipv mijn oordelen; in de spiegel kijken; bitterheid loslaten; vrede op aarde begint bij jezelf. De wolf temmen ...

Nelleke Spiljard