Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Eilanden van hoop, waarom dit thema?

Het thema ‘Eilanden van Hoop’ ontlenen we aan de Bisschoppelijke Vastenactie van dit jaar, een project waarin geld ingezameld wordt voor kinderen en jongeren in San Salvador, voor veilige plekken in een zeer gewelddadige stad. Eilanden van hoop in een zee van geweld. (zie bijdrage Vastenactie elders in de rubriek 'Verdiepen)
Het thema spreekt tot de verbeelding. Kunnen wij op onze eigen manier ook eilanden van hoop vormen? Een eiland van hoop zijn? Met ons gezin, met onze buurt, onze school, of onze kerk? Misschien niet in een zee van geweld, maar wel in een zee van onverschilligheid of in een zee van doemdenken?
En hoe voeden we onze hoop en die van onze kinderen?

Rond Nieuwjaar schreef een vader in de NRC een open brief aan zijn zoontje van zes. Het jongetje vroeg zich af wat er zou gebeuren met alle rook van het vuurwerk, hij had gehoord dat het heel slecht was voor het milieu. Ook zei hij „dat stropers elk jaar steeds meer dieren dood maken” en „dat de wereld achteruit gaat.” De vader vindt het verdrietig dat zijn zoon denkt dat de wereld een kaars is die langzaam opbrandt. Hij legt hem uit dat mensen de rare gewoonte hebben alleen slecht nieuws te vertellen en te onthouden en schrijft hem een brief met goed nieuws: dat het steeds een beetje beter met de wereld gaat. Het aantal mensen met honger neemt af, meer kinderen gaan naar school, veel minder mensen gaan dood aan een terroristische aanslag dan in de jaren ’70 en ’80 van de vorige eeuw. En ook over reuzenpanda’s, sneeuwluipaarden en andere dieren is goed nieuws te melden. Hij eindigt zijn brief met: wil je ons helpen de aarde steeds een beetje mooier te maken? En laten we elkaar elke avond voor het eten helpen onthouden dat er veel goed gaat.

Hulde aan de hoop
Veel ouders vinden de bezorgdheid van het jongetje herkenbaar. Een moeder zei: “Ik laat mijn kinderen expres niet naar het jeugdjournaal kijken, want ze kunnen er echt wakker van liggen, maar nu wordt er op school gekeken.” Je kunt je kinderen niet helemaal beschermen op dit punt.
Lea Dasberg, emeritus hoogleraar pedagogiek, schrijft in haar boekje ‘Hulde aan de Hoop’: we moeten sociale en politieke problemen niet weer gaan verdoezelen voor kinderen, maar we moeten ze bij presentatie aan hen wel pedagogisch vertalen. Dat wil onder andere zeggen dat we rekening moeten houden met de behoefte van kinderen aan concreetheid en rechtlijnigheid; presentatie van leed en onrecht moet gepaard gaan met de presentatie van hoop en mogelijkheden tot verbetering. En die mogelijkheden moeten binnen kinderbereik liggen.

Vier het goede nieuws
In de kerk lezen we altijd uit het evangelie; dit woord betekent letterlijk ‘goed nieuws’. Elke week wordt het goede nieuws daar verteld en gevierd. Het geeft hoop om dit samen te doen.
De beroemde antropoloog Margaret Mead beschrijft hoe mensen op een eiland in de Stille Zuidzee op het strand samenkomen als er een gevaarlijke storm nadert. Ze zingen daar samen een lied. Dit geeft hen moed en vertrouwen om de storm te trotseren. Misschien kunnen we ook deze voorbeelden – naast de tips van Lea Dasberg- ter harte nemen.

de redactie