Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Rustig in het donker

Kamperen als kind, met je ouders, je broertjes en zusje samen in de tent. Hoe gezellig en veilig waren de pikdonkere nachten in de slaaptenten, nooit sliep je zo dicht bij elkaar. ’s Nachts, als je naar de wc moest, liep je vader met je mee, over de stille camping. Je rook het bos, de vochtige aarde. Later, zelf ouders, wilden we kamperen met de kinderen. De jongste, bijna een jaar, werd ’s nachts vaak wakker. We waren bang om de rust op de camping verstoren; maar we gingen het, met de nodige twijfels en dicht bij huis, een paar nachtjes proberen. De eerste nacht met zijn allen op “De Zeven Linden” in de tent sliep zij voor de allereerste keer door. Gezegende nachten!

dochters in hun tent,
we horen ze ademen
- als vraag en antwoord.

In de kleuterklas van mijn dochter zat een jongetje, dat later de diagnose ‘Asperger’ kreeg, een aan autisme verwante contactstoornis. Op die leeftijd was de diagnose nog niet gesteld. De drukte in de kleuterklas was hem vaak te veel en dan kroop hij onder een tafel. Het tafelkleed kwam tot aan de grond en hij zat daar rustig in zijn eentje in het schemerdonker. De leerkracht liet hem eerst een poosje zitten. Na een tijdje kroop zij er zelf ook onder en ging even bij hem zitten. Ze deed dat heel rustig, soms nam ze een werkje voor hem mee, ze praatte niet op hem in, er werd verder geen ‘interventie’ gepleegd, ze zat daar gewoon bij hem. Na een tijdje kroop zij er dan weer uit en meestal had het jongetje dan ook weer genoeg vertrouwen om uit zijn holletje te voorschijn te komen.
Samen rustig en veilig in het donker kunnen zitten, werkelijk aanwezig zijn voor een kind, zonder een ‘oplossing’ te forceren: je gunt elk kind zo’n leerkracht of zo’n ouder.

Soms is het donker in het leven van een kind. Met mijn nichtje praatte ik laatst over hoe haar vader overleed, ze was toen dertien jaar, de oudste van drie kinderen. Wat haar bijgebleven was: haar tante, mijn moeder, die er eigenlijk voor een dagje was, bleef logeren. “Ze ging gewoon niet weg, ze bleef wel een week, ook al had ze jullie thuis, dat was zó fijn, dat ze gewoon bij ons bleef.” Ik herinner me hoe mijn moeder thuis kwam, vol verdriet om haar zus en om de kinderen, maar ook hoe ze vertelde dat ze al weer zo gelachen hadden samen.

Laat dagen in de nacht,
waar wanhoop heerst en dood,
geloof en hoop op U:
U hebt uw schepping lief,
U hebt uw schepping innig lief.

lied 253 uit Liedboek: Zingen en bidden in huis en kerk

NS