Vertellen

Hier vind je nieuwe versjes en verhalen, en advies over kinderboeken
en bijbelverhalen bij het thema.

Doortje wil naar de zee kijken

Het is zomer.
Doortje is aan zee...
mét haar familie.
Met oom Frits en tante Pien,
met de neefjes en nichtjes die bij oom Frits en tante Pien horen,
met grote oma en met kleine,
met meneer Joost die overal mee naar toe gaat
en met haar eigen vader en moeder.

Doortje vindt de zee prachtig.
Ze wil er naar kijken.
Alleen.
Op een stil plaatsje.
De hele dag.
Maar dat kan niet.
Want:
Doortje moet handballen,
een zandkasteel bouwen met meneer Joost,
de nichtjes invetten,
broodjes eten met de oma's,
schatgraven-met-vier-en-twintig-onbekende-jongetjes-van-het-strand
én, met zijn allen, naar de zonsondergang kijken.

Help! Doortje wil al die dingen niet.
Doortje wil naar de zee kijken.
Hoe moet dat nou?
'Verdwaal', roept de zee. Ze stuurt een extra golf om het te zeggen.
'Nee', schudt Doortje. 'Ze zullen me met zijn allen gaan zoeken.
Ze zullen heel hard door elkaar gaan schreeuwen als ze me gevonden hebben. Nee, alsjeblieft niet'.
De zee praat nog even door, ze lispelt met krullende lippen.

Kijk, nu staat Doortje op. Ze loopt naar de badmeester.
Hij waakt over het strand, op sommige plaatsen mag je niet in zee.
Doortje gaat naast hem staan.'Zal ik u helpen?'
'Waarmee?' vraagt de badmeester.
'Met uitkijken'.
'Waarnaar?' vraagt de badmeester.
'Naar kinderen die verdwalen', zegt Doortje.
De badmeester knikt. 'Goed, ga daar maar zitten, op dat stille plaatsje.
En hand opsteken als je er eentje ziet, begrepen?'
Doortje heeft het heel erg goed begrepen.
'Bravo!' roept de zee. De voorste golf wipt even op.

Doortje zit.
Alleen.
Op een stil plaatsje.
Rijen kleine golfjes komen op haar af.
Allemaal willen ze het meisje zien dat heel alleen
aan het water zit en uitkijkt naar kinderen die verdwalen.
Maar daar heb je de neven.

'Hallooo, zit je hier. We hebben je overal gezocht. Je moet komen eten'.
Doortje schudt haar hoofd. 'Ik kan niet, ik ben aan het werk'

De neven lachen haar uit. 'Wat doe je dan?'
Doortje steekt haar hand op.
"ik kijk uit naar kinderen die verdwalen"

'Weg daar! Schalt het over het strand. 'Terug naar je vader en moeder'.
De neven staan stokstijf.
Het is de stem van de badmeester, hij roept door een blikken toeter.
'Ja, jullie daar', schettert de toeter. 'Je mag hier niet komen'.
Weg neven.
Doortje kan weer naar de zee kijken.

"Ha, Doortje, we hebben je gevonden!'
De nichtjes.
Grote oma vraagt of je komt. We gaan zwemmen'.
'Nee, ik mag hier niet weg. De badmeester wil het niet hebben'.
'De badmeester! Zal wel'.
Doortje steekt allebei haar armen in de lucht.
'Hela, wegwezen daar, schalt de badmeester.
Heee? En vlug een beetje..."
De nichtjes rennen weg.

Doortje zit weer alleen.
De lieve, lange dag.
Een dag vol zon en zaligheid.
Tot die zon er een oranje streep onder trekt.

Dan gaat Doortje staan.
'Dag zee', zegt ze, bedankt voor alles. Ik moet nu weg.
Ik moet een ijsje gaan eten in de strandtent.
Om zes uur. Met zijn allen.
Vind je dat goed?
De zee weet het niet zeker. Ze schommelt tussen ja en nee.
'Ik heb toch gewerkt?' zegt Doortje.
Dan ploft er een grote golf voor Doortjes voeten.
Ze schrikt ervan. 'Ben je boos?, vraagt ze.
Maar het water kruipt over het natte zand tot aan haar tenen.
"Kusje', zegt de zee.

overgenomen uit "Doortje wil naar de zee kijken, Carli Biessels & Patsy Backs" een prentenboek uitgegeven in 2003 dat helaas niet meer te krijgen is.