Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Een andere werkelijkheid

Een klein meisje, net twee jaar, doet het al. Ze zet een knopje op je pols 'aan' en jouw hand gaat dan wiebelen, zodat haar biscuitje er bijna afvalt. Of ze wijst aan op de grond: 'Hier is het bos en hier wonen wij'. De uitgeknipte konijntjes weten waar hun holletje is. Schakelen tussen twee werkelijkheden.

Een oma, nu bijna 80, vertelt de kleinkinderen verhalen over haar jeugd op de boerderij in het Drentse dorpje Vledder. Als ze ’s morgens naar school ging en er was nog grondmist boven de weilanden, speelden de kinderen dat ze elfjes waren. Ze dansten in de mist, je kon elkaars benen niet zien: “Dat vergeet je nooit!”

De tijd van elfjes is voorbij/ Annie M.G. Schmidt

Mijn vader zei, mijn vader zei:
De tijd van elfjes is voorbij.
Ze dartelen niet meer, net als toen,
tussen de bloemetjes van ’t plantsoen.
Ze spelen niet meer in het perk
tussen de rozen, bij de kerk,
onder de wilgen van de wei.
De tijd van elfjes is voorbij.
Maar toen ik ’s avonds wakker was,
toen scheen de maan zo wit op ’t gras.
Een mannetje onder de perenboom
had een wit paard aan een zilveren toom.
Ran plan, flindere flan,
niemand weet er het fijne van.

Mijn moeder zegt, mijn moeder zegt:
Nee, elfjes die bestaan niet echt.
Niet in de vijver en niet in de tuin,
niet op het allerhoogste duin.
enkel in boeken bestaan ze soms,
maar in de boeken staat zooooooveel doms!
’s Nachts stond het mannetje bij het hek,
onder die boom op dezelfde plek.
Enkel die nacht was het paard te koop
voor achttien cent en een koperen knoop.
Ran plan, flindere flan,
niemand weet er het fijne van.

Mijn vader sliep, mijn moeder sliep,
toen ik het buitenste hek uitliep.
Ik reed op het witte paard zijn rug
over de heggen en over de brug.
Niemand weet dat ik ginder was
met elfenkindertjes op het gras,
en niemand weet hoe hoog ik heb
geschommeld in een spinnenweb,
en niemand weet hoe fijn het is:
spelletjes doen met een hagedis,
en krijgertje spelen met een elf
en hinkelen met de koning zelf.
Ran plan, flindere flan,
niemand weet er het fijne van.

Schakelen tussen twee werkelijkheden.

De kracht van verbeelding, van kijken met andere ogen. Verbeelding maakt van alles mogelijk, de wereld ziet er anders uit. Ook in ons geloof is verbeeldingskracht een bron van kennis. Geloven gaat over onze eigen werkelijkheid, maar tegelijker over een wereld die 'anders' is, ‘anders’ kan zijn. En het ligt zo dichtbij, het is al begonnen, merk je het niet, vraagt God ons in de bijbel. Zie je de liefde van God, die in de schepping verborgen ligt? Zie je de mogelijkheden, de kansen? Verlang je naar die wereld? Die wereld is in ons hart neergelegd. 'In den beginne als een levend woord", dicht Huub Oosterhuis erover.

Laten we onze kinderen zo opvoeden dat fantasie, spelen met andere werkelijkheden, deel uit blijft maken van hun leven, opdat ze de weg naar hun ziel en hun hart blijven weten te vinden. Want geloof, niemand weet er het fijne van, het gaat ons verstand te boven!

NS