Verhaal: Bling!

Freek, Frank en Fleur zitten op de achterbank van oma´s auto. Ze gaan naar de Kringloopwinkel. En oma heeft beloofd dat ze daar iets mogen kopen voor zichzelf.
"Jullie krijgen allemaal drie euro van mij!" heeft oma gezegd.
"Wát kunnen we dan kopen?" vraagt de kleine Fleur. "Snoep?"
"Nee, dat is er niet," zegt oma.
"Knuffels?"
"Ja, die zijn er vast wel."
Broer Frank is al negen en hij legt uit wat de kringloopwinkel is: "Daar brengen mensen spullen heen die ze zelf niet meer willen, dan kan een ander ze kopen."
Freek probeert het voor zich te zien: "Hè? Oude kapotte dingen?"
"Nee hoor," zegt oma "Spullen die nog mooi zijn. Ze hebben van alles, lampjes, manden, boeken, blikjes, stoelen, tafels, speelgoed…"
Gelukkig … speelgoed. Fleur is benieuwd.



Daar is de winkel al. Een heel groot plat gebouw met knarsende klapdeuren. Frank en Freek lopen meteen de winkel in, met hun drie euro in de hand. Eerst zien ze alleen maar meubels. Maar dan ook kleurige vazen en potjes, schilderijen en spiegels, televisies en fitnessapparaten, glazen en borden en eierdopjes ... wat is er véél!
Oma heeft Fleur naar de speelgoedhoek gebracht. Knuffels zijn er genoeg! Maar dan ziet Fleur iets geweldigs: een popje, helemaal nieuw in de doos, achteraan op de plank. Ze heeft lang blond haar en een jurkje dat glimt en blinkt. "Die!" roept Fleur "Die wil ik, oma!" Oma kijkt naar de prijs."Ja hoor, die mag je kopen."
"Wat staat hier?" vraagt Fleur, terwijl ze naar de doos wijst.
"Miss Bling," zegt oma.
"Dat is haar naam!" roept Fleur verrukt. "Missbling, kom maar bij mij."
Fleur heeft alleen nog maar oog voor haar schat.

Intussen hebben Freek en Frank ook de speelgoedhoek gevonden. Freek kiest een Pim-pam-pet spel en dan heeft hij nog een euro over. Daarvoor koopt hij een auto.
Waar is Frank toch gebleven? "Ik loop nog even daarheen," heeft hij gezegd.
Als hij terugkomt, houdt hij een zwart bord in zijn handen.
"Kijk," zegt Frank. "Een schaal. Hartstikke oud hè, oma?"
Oma pakt de schaal aan, keert hem om en houdt hem dicht bij haar ogen. Ze wrijft er met haar vinger overheen. Ze knikt. "Dat is een mooi dingetje, Frank… heel slim van jou…"
"Helemáál niet mooi!" roept Fleur. "Wat heb je dáár nou aan, een zwart bord! Weet je wát mooi is: mijn Missbling, kijk dan!" Maar Frank blijft bij zijn keuze, en oma geeft hem een dikke knipoog. Ze rekenen af bij de kassa en even later zijn ze weer thuis.



Fleur en Freek gaan direct met hun nieuwe speelgoed spelen. Oma legt een krant op tafel. Dan doet ze een scheut zilverpoets op een schoteltje en legt een paar lappen neer voor Frank. Hij draait een lap om zijn vinger, doopt die in de zilverpoets en begint midden op het zwarte bord te wrijven. Het wordt een vieze modderige vlek. Maar Frank weet wat hij doet. Daaronder, onder de vlek verschijnt een blinkende open plek. En als Frank de smurrie wegveegt en de plek opwrijft, blijkt dat het bord helemaal van zilver is.
"Hoe kan dat nou?" roept Fleur. "Hoe kan iets dat pikzwart is helemaal bling worden? En hoe wíst je dat?"
Frank lacht geheimzinnig. Zilver poetsen heeft hij een keer van oma geleerd. "Omdat ik geniaal ben," lacht hij. "Ik róók aan dit bord dat het uit een kasteel kwam."
"Het is vast van een ridder geweest!"zegt Freek, bijna jaloers.

Als oma ziet hoe fijn ze het vinden om iets blinkend te maken, haalt ze nog wat zwarte dingen tevoorschijn. Fleur krijgt een lepel en Freek een eierdop. Zelf neemt ze haar oude bedelarmband onderhanden. Zo zitten ze gezellig samen te poetsen. En als alles glimt en blinkt, pakt Fleur haar pop erbij. Ze houdt haar voor de zilveren schaal. "Kijk Missbling,' zegt ze, 'Dit bord was zwart en nu is het een spiegel voor jou. Mooi ben je hè? Jij glimt ook. En ik hoef jou niet eens te poetsen!"
Oma schenkt thee en appelsap in. "Zie je," denkt ze, terwijl ze haar thee drinkt, "Er is niet zoveel voor nodig om mensen te laten glimmen."

Verhaal © 2013 MdJ