Hoopvol leven of optimistisch leven?

leven vanuit de hoop
In de Advent lezen wij in de kerk de oude, oude woorden van verwachting van de komst van de Messias, van de hoop dat het dan allemaal goed komt met onze wereld. Woorden van profeten, die hun mensen in moeilijke tijden willen troosten, die hen hoop en moed willen inspreken. Het klinkt ook in de adventsliederen: scheur toch de wolken weg en kom. Ouders willen graag die hoop, die verwachting, aan hun kinderen meegeven. Omgekeerd geven onze kinderen ons juist hoop. Houden zij ons niet in beweging, ook als het leven anders loopt dan we hadden gedacht?



realiteitszin
Tegelijk voelen mensen in de decembermaand nog meer dan anders het verdriet om hen, die ze moeten missen, de pijn om dat wat onvervuld en leeg is in hun leven.
De profetische woorden van hoop, die in de kerk klinken, zijn dat geen goedkope en makkelijke woorden? Een visioen van wolf en lam, die eens samen zullen wonen…. Je ziet het voor je, wat er dan gebeurt! Maar de profeet Jesaja, die ons dit visioen voorhoudt had niet echt makkelijk praten, hij zag de wereld van zijn dagen ten onder gaan. Is hij dan een wereldvreemde naïeve optimist als hij zulke dingen gelooft?



vanuit een belofte
Er is een verschil tussen optimisme en hoop, zegt de schrijver Henri Nouwen. En dat heeft te maken met ons thema “kijken in het donker”. Optimisme is zoiets als: verwachten dat de dingen beter worden: het weer, de economie, het milieu, de relatie met je partner. Je kijkt naar de toekomst, naar de zonnige kant.
Als je hoopvol leeft zie je wel degelijk het donker van onze wereld, de duisternis in je eigen leven misschien. Je sluit je ogen niet voor de mengeling van goed en kwaad, die onze wereld is. Je hoort daarin het verlangen naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Hoopvol leven gaat over leven in het hier en nu. Je leeft met een belofte, die je naar de toekomst leidt, ook al weet je niet precies hoe die eruit zal zien.
Kunnen we onze kinderen voorleven wat dat is: hoopvol leven?

NS