Franciscus en de wolf van Gubbio

Maandenlang hadden de burgers van Gubbio in angst geleefd vanwege een enorme, verschrikkelijke, woeste wolf, die zowel mensen als dieren aanviel. Nu is Franciscus in de stad. Franciscus, de grote dierenvriend. Eerst geloofden maar een paar mensen dat hij met dieren kon praten. Maar vandaag gelooft de hele stad het.



Vanmorgen brengt Franciscus een bezoek aan de wolf. "Kom eens hier, broeder Wolf", zegt hij. "Je hebt nogal wat schade aangericht in de buurt. Iedereen is als de dood voor jou. Ik wil dat het vrede wordt tussen jou en hen. Je mag ze niet langer kwaad doen. En zij zullen jou niet langer nazitten met hun honden." De wolf loopt op Franciscus af, buigt zijn kop en is zo mak als een lammetje. Dan gaat hij mooi zitten en geeft hem een poot, alsof hij wil zeggen: "Ik beloof dat ik van nu af aan niemand meer kwaad doe." Franciscus neemt de wolf mee naar de stad.
Nu durven de burgers, ook de kinderen, het plein op te gaan, waar Franciscus met de wolf naast hem, op hen wacht. "Luister", zegt hij. "Broeder Wolf hier heeft beloofd vrede te sluiten met jullie. Maar dan moeten jullie beloven dat jullie hem elke dag zoveel voedsel geven als hij nodig heeft." Dat beloven de mensen. En weer geeft de wolf Franciscus een poot. Het is vrede! Iedereen staat verwonderd over de kracht van de liefde die Franciscus verbindt met alle schepselen.

(Vrij naar Guido Visconti, Een hart van goud, 2003, GenS / Halewijn)