Vrede thuis

In een huis met opgroeiende jongetjes struikel je, letterlijk, nog wel eens over de oorlog. De playmobil ridders, kanonnen en kruisbogen staan op de meest onverwachte plekken in slagorde opgesteld, en voor je het weet prikt er een klein zwaardje in je voet.



afkoelen

Ook figuurlijk breekt tussen kinderen soms de oorlog uit - kibbelen, bekvechten, elkaar in de haren vliegen, het komt in de beste families voor. Ruzie maken hoort nou eenmaal bij het leven, je moet er mee leren om gaan. Net als leren dat na ruzie de vrede weer getekend moet - en kán - worden. Afkoelen, het weer goed maken, weer samen verder gaan.
Vrede is meer dan een wapenstilstand, meer dan "de lieve vrede". Maar hoe kun je zo"n groot, bijna abstract begrip thuis tastbaar maken?

a million little things

Ik las vandaag een poster: Friendship isn"t a big thing, it"s a million little things. Misschien geldt dat ook voor vrede, vooral thuis. Niet een groot ding, maar een miljoen kleine dingen. Het begint bij geborgenheid, veiligheid, je mag er zijn, je wordt gezien. Dat is de basis die je je kinderen geeft. Vandaar uit kun je je kinderen meenemen in de miljoenen kleine uitingen van vrede.

je verplaatsen in de ander

Welke woorden gebruik je tegen elkaar? Praat je met luide stem of rustig? Slik je boze woorden wel eens in? En hoe praat je over mensen die er niet zijn? Zeg je dezelfde dingen als wanneer ze naast je zitten? Voordat je iemand bekritiseert, durf je de zaak eens van zijn of haar kant te bekijken? Of, zoals een Engelse uitdrukking luidt: "loop eerst een mijl in zijn schoenen" .
Een miljoen kleine dingen. Die heus niet altijd dagelijks lukken. Maar waar je wel naar kan streven. Hoe groot of klein je ook bent.
Volgens mijn 7-jarige zoon is vrede "een fijn plekje waar je dingen kan lenen en lekker kan knuffelen". En, vooruit, met een playmobil leger.



MH