Na Pasen: het moet doordringen

Diegenen die Jezus al kenden, moeten hem na Pasen leren hérkennen in het licht van zijn verrijzenis. Hij was niet zomaar een goede man of leermeester of leider, maar met hem heeft zelfs de dood niet het laatste woord. Hij leeft!

In Lucas 24,13-35 (zie ook de versie in Beginnen maar!, hoofdstuk tien) lezen we het verhaal van twee mensen op weg van Jeruzalem naar Emmaüs. Ze lopen gespannen, met sombere blik, druk met elkaar te praten. Ze hebben net de akelige gebeurtenissen in Jeruzalem meegemaakt en nu gaan er verwarrende verhalen rond. De veroordeelde en gekruisigde Jezus is niet meer in zijn graf te vinden en aan enkele vrouwen is een engel verschenen met de boodschap dat Jezus leeft. Dit nieuws vertellen de twee aan een onbekende die met ze meeloopt
.


Langzamerhand krijgen ze het door wíe naast ze loopt. De man daagt hen uit: “Wat zijn jullie toch onverstandig en traag van begrip als het gaat om het geloof in alles wat de profeten hebben gezegd!” Dan begint hij de Schrift uit te leggen en terwijl hij dat doet worden ze warm van binnen. Pas later aan tafel hebben ze het echt door, wanneer hij brood neemt, de zegen uitspreekt en het brood aan ze geeft. Hun ogen gaan open en ze herkennen Jezus.

Opvallend is hoe hij herkend wordt – niet door een wonder, maar aan tafel, in gesprek, bij het delen van brood. Hij is aanwezig in de gewone dingen van het leven. Met dit verhaal van de Paastijd worden wij ook uitgedaagd de levende Jezus te vinden. Vindt u of herkent u Jezus in uw leven? Waar dan?

TS