Bijbelse boeven

De Bijbel is een spannend boek. Daar word ik regelmatig aan herinnerd als ik samen met mijn zoon de kinderbijbel lees, vlak voor het slapengaan. Dan kiest hij altijd, als laatste verhaal, voor de strijd tussen David en Goliat (1 Samuël 17). In onze kinderbijbel is dit verhaal levendig afgebeeld en sterk opgebouwd. De vechtersbaas Goliat, met zijn baard, spieren en wapenrusting, staat imponerend op de pagina. Iedereen is bang voor hem. Hoe kan de kleine David hem aan? De wapenrusting aangeboden door Saul is te groot en te zwaar voor David. In plaats daarvan zoekt hij vijf gladde stenen uit een beek (mooi, poëtisch beeld is dat) en kondigt zich aan bij de vijand van zijn volk. Veel staat op het spel. Het volk van de verliezer moet het volk van de winnaar dienen. Maar David blijft onbevreesd. “Jij komt op mij af met zwaard en werpspies, maar ik kom op jou af met de naam van de Heer…”

misdaad en avonturen
Samen zijn we nog altijd tevreden met de onvoorstelbare overwinning. Niettemin levert mijn zoon altijd een analyse achteraf over hoe Goliat toch had kunnen winnen: "als hij nu beter gebruik had gemaakt van zijn schild? Dan was zijn voorhoofd niet getroffen door de steen". En zo gaat het vaker bij dat samen lezen van de Bijbel. Ik schep braaf hapjes geloof en liefde op, maar mijn kroost kijkt liever uit naar de spanning, wonderen en boeven. Bij het verhaal van de barmhartige Samaritaan (Lucas 10,29-37), heeft hij dan geen aandacht voor de liefdadigheid van deze vreemdeling. Alleen de rovers hunkerend achter een rots spreken hem aan. “Dit zijn de boeven!” wijst hij dan glimmend aan. De vraag bij hem is of ze ooit gepakt worden voor hun daden. Eigenlijk, met zo"n insteek, kan de Bijbel hem zijn levenlang blijven boeien. Want tegen de verwachting van velen in, staat de Bijbel vol met misdaad en avonturen. Bovendien laat een kinderbijbel de meest gruwelijke details weg. In de échte Bijbel zegt David niet alleen, “Ik kom met de naam van de Heer”, maar ook, “Ik zal jou neerslaan, je hoofd van je romp scheiden en ik zal vandaag nog de lijken van de Filistijnen te vreten geven aan de vogels in de lucht en de dieren op het veld”!



spiegel
Nee, we moeten niet denken dat de Bijbel een lief, saai boek is. Hij is en blijft spannend, en niet alleen vanwege zijn overvloed aan intrige (zie o.a. Genesis, Exodus, 1 Samuël, 1 Koningen, Judit, de vier evangeliën, Handelingen…) en schitterende poëzie (zie o.a. de Psalmen, Prediker, Spreuken, Jonas, de profetieën van Jesaja en de parabelen van Jezus), maar vooral omdat wij daarin onszelf tegenkomen. Wanneer Natan zijn vriend (nu Koning) David confronteert met zijn zonde (David heeft Uria de Hethiet laten sneuvelen opdat David Urias vrouw Batseba voor zichzelf kan nemen – een verhaal dat je ook niet leest in een kinderbijbel), dan doet hij het door middel van een verhaal. Hij vertelt over een rijke man met veel schapen, die het enige lammetje van een arme man opeist. Wanneer David dit hoort is hij diep verontwaardigd. De man moet gestraft worden! Dan zegt Natan tegen David: "Die man, dat bent u!" (2 Samuël 12,7).



steun aan één zin
En inderdaad, hoe vaak heb ik mezelf niet teruggevonden in teksten van de Bijbel? Niet alleen mijn eigen gebrek (“God, schep in mij een zuiver hart, vernieuw mijn geest, maak hem standvastig” – Psalm 51,12), maar ook mijn vreugde in het leven staat daar verwoord (“Wat waren ze blij toen de golven gingen liggen: Hij bracht hen naar de gewenste haven” – Psalm 107,30). Te midden van de spanning van het leven zelf, vinden wij daar ook houvast. In een voorbije moeilijke periode had ik "s avonds vaak genoeg aan één toepasselijk vers of zinsnede, gelezen vlak voor mijn eigen slapengaan. Ik voelde me toen als bergklimmer: “het woord dat leven geeft” (Filippenzen 2,16) werd mijn houvast. Steun vond ik in uitdrukkingen als: “Niemand leeft voor zichzelf alleen” (Romeinen 14,7) en “Er komt een uur” (Johannes 5,25) en “Die rots was Christus” (1 Korintiërs 10,4).



Kortom: wat mooi, voor jong en oud, is de Schrift die ons gegeven is: een detective tegen de verveling, een referentiekader voor ons leven en een “licht op ons pad” (Psalmen 119,105)!

TS

terug naar nieuwspagina
lees verder in wortels