Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Kleine tekens

Een wegwijzer wijst ons de goede richting en behoeden ons voor verdwalen, zodat we weer thuis kunnen komen. Of in ieder geval op plaats van bestemming.

Soms zijn ze niet helemaal betrouwbaar, zoals het spoor van broodkruimeltjes in het sprookje van Hans en Grietje, dat door de vogels opgegeten wordt. Soms lokken ze je steeds verder mee de verkeerde kant op, zoals de vogel in het sprookje van Jorinde en Joringel. Of zoals alles wat verschijnt op onze telefoon, dat ons steeds verder meelokt een bepaalde kant op.

Soms krijg je een duidelijk teken dat je de verkeerde weg inslaat. Zoals het verkeersbord ‘ga terug’ als je dreigt te gaan spookrijden. In een land als India is dat wat duidelijker: een bord met een doodshoofd er op. Soms is
het een teken van binnenuit: hoofdpijn, een zwaar gevoel, een droom.

In de bijbel vind je vaak wonderlijke wegwijzers. Denk aan het verhaal over Jona en de walvis. De profeet Jona wil ontsnappen aan de opdracht die God hem geeft, wordt door een walvis opgeslokt, en na drie dagen in het donker uitgespuugd precies waar God hem hebben wil. In andere geloofstradities zouden ze dit ‘karma’ noemen. Er is geen ontkomen aan, je moet er eerst doorheen, je moet het op je nemen. Nu was Jona wel heel hardleers en had hij daarom waarschijnlijk een tamelijk omvangrijk teken nodig. Vaak zijn de bijbelse tekens nogal klein, zo klein als een mosterdzaadje, of een nieuw twijgje aan een dode boomstronk, je moet goed opletten, geen haast hebben, wil je ze niet missen. Toch halen ze mensen uit de machteloosheid, ze helpen mensen opstaan en op weg gaan.

Waar wijzen ze naar? Naar het koninkrijk Gods, een nieuwe wereld waar de hemel bij betrokken is. Naar vrede op aarde, licht dat schijnt in de nacht, verbondenheid, rust, in de woorden van de psalm “bestendig geluk aan Uw zijde’. Naar thuiskomen, een plek waar voor iedereen plaats is – de volle herberg is hier het teken van op de verkeerde weg zijn-. Naar een plek waar mensen tellen en niet – verkeerde weg- in een volkstelling geteld worden. Naar ‘kindje wiegen’, of opnieuw in de woorden van de psalm: “Als een kind dat gedronken heeft aan de borst van zijn moeder, zo rust mijn ziel in mij.”

Mooi in deze advent- en kersttijd: In de bijbel is juist het kind vaak een teken, dat de weg wijst. In de bijbel zet Jezus een kind in het midden, als het gaat over het koninkrijk van God, Gods ‘nieuwe wereld’. Als je niet wordt zoals een van deze kleinen, zul je het zeker niet binnengaan, vertelt hij. In het kerstverhaal horen de herders wat hun baken, hun teken is, daar buiten de muren, in het open veld, plek van duisternis en onzekerheid, maar ook van nieuwe mogelijkheden: een kind in doeken gewikkeld, liggend in een kribbe.
Een kwetsbaar teken, dat behoed moet worden in onze wereld. Een teken dat grote vreugde brengt.

Nelleke Spiljard