Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Verrijzeniskracht

Vaak lijkt het leven vanzelfsprekend – saai zelfs, je weet precies hoe het zal lopen – maar dan krijg je dit: een jaar vol bedreigende tekens (verwoestende branden in Amerika en Australië, plagen van sprinkhanen in Afrika) die hun hoogtepunt vinden in een dodelijk virus dat alle continenten aantast. ‘Zijn deze calamiteiten tekenen van de Eindtijd?’ hoor je mensen weleens vragen. Bij nieuwsberichten over het coronavirus denk ik soms aan de ‘engel des doods’ van het Exodusverhaal. Moeten we nu bloed van het Lam op de deurposten doen? (vgl. Exodus 12:7).

Verrijzenis en lijden
Vreemd is deze tijd, heel vreemd! Bij het nadenken over wat ik zou opofferen in de Veertigdagentijd, is het nooit in me opgekomen dat ik van de Eucharistie zelf zou moeten vasten. Maar dat is nu gebeurd. Hoe mogen we dichter bij God komen, vraag ik me dan af, los van de communie die God zelf aanreikt? Hoe moeten we verrijzenis vieren wanneer zoveel mensen om ons heen lijden en sterven?

God leeft met ons mee
Hierover heb ik veel gebeden, onder meer langs de Kruiswegstaties in mijn eigen parochiekerk (die nu gelukkig vaker openstaat). Het valt mij op dat de christelijke traditie ons geregeld confronteert met beelden van lijden, wat een zegen is. Zie Jezus met de melaatse, Jezus met de verlamde man, Jezus die struikelt op weg naar zijn eigen dood op het kruis. Gek genoeg bieden zulke beelden troost in moeilijke tijden. De boodschap is duidelijk: lijden en sterven staan niet los van ons geloof maar zijn daarmee wezenlijk verbonden. God is onze eenzame innerlijkheid binnengedrongen. God leeft met ons mee.

Zin?
Toch blijft het schuren. Waarom moet het op deze manier? Waarom moeten mensen zo’n pijnlijk stervensproces ondergaan, vaak op afstand van familieleden? Waarom moeten mensen hun baan verliezen? Waarom moeten kwetsbare mensen in opvangkampen en sloppenwijken nog meer op de proef gesteld worden? Het is toch moeilijk om deze feiten te rijmen met Gods goedheid en almacht?

Gods liefde aanvaarden
We gaan nu de Paastijd in, de viering van Gods overwinning op het kwade en de dood. Wij worden gevraagd om de donkere ruimte van ons hart, waarin alleen het flikkerende kaarslicht van de hoop stand houdt (2 Petrus 1:19), te verlaten voor het daglicht van Gods liefde. God is naar onze gebroken menselijkheid gekomen om ons op te nemen in zijn goddelijkheid (2 Petrus 1:4). Jezus is opgestaan, en nu moeten ook wij opstaan. Niet later pas, aan het einde van ons leven, maar vandaag. Nu is de tijd! Het eeuwige leven begint niet in het hiernamaals maar meteen bij de aanvaarding van Gods liefde in ons leven.

Woorden en daden van Jezus
Zie het als een uitdaging, zo stel ik het me voor. Je staat als leerling naast het lege graf. Wat je zeker weet is dat Jezus geleden heeft en gestorven is. Daar is iedereen het over eens. Verder wordt door sommigen beweerd dat Hij opgestaan is, maar als bewijs ervoor heb jij alleen zijn afwezigheid. Hoewel… bij nader inzien heb je wellicht meer bewijs dan je eerst had gedacht. Want tot nu toe heeft alles in je ervaring met Jezus geklopt. Wat Hij gezegd heeft, was waar, en al zijn beloftes is Hij nagekomen. En wat zei Hij nou? “Ik ben de opstanding en het leven. Wie in Mij gelooft mag dan wel sterven, toch zal hij leven” (Johannes 11:25). En verder: “Ik laat jullie niet verweesd achter” (Johannes 14:18).

Niet in het dodenrijk kunnen blijven
Zouden zijn woorden nu ineens leugens zijn geworden, of waanzin? Bovendien valt je nog iets op: dat Hij misschien toch niet zo afwezig is. Nee, de onbetwistbare verschijning is jou niet gegund. Maar elke keer als je bidt, heb je wel het gevoel dat je gehoord wordt – en dat je verder op Gods weg geleid wordt. Trouwens: waar anders zou je naartoe gaan met je zoeken naar beter, zinvoller, liefdevoller leven? Wie heeft ooit iets beters laten zien dan Jezus?

Lopen in het Licht
De heilige Paulus zegt: “Zijn wij één met Hem geworden door het beeld van zijn dood dan moeten wij Hem ook volgen in zijn opstanding” (Romeinen 6:5). Blijven in het dodenrijk is geen optie voor de christen. Daar is Hij niet te vinden. Hij leeft en wil dat wij leven. Laten we durven lopen in Zijn licht, het licht van de verrijzenis. Laten we daaruit onze levenskracht halen.

Zalig Pasen en een mooie Paastijd!

Tim Schilling