Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Wachten als levenskunst

Door het ijs
Een van mijn broertjes stond elk jaar als eerste op het ijs, trouwens ook als laatste. Er was een winter dat hij na lang bidden en smeken zijn nieuwe winterjas aan mocht naar school. Hij vertrok, met de nodige waarschuwingen. ’s Middags kwam hij druipend thuis, ter bescherming een stoet vriendjes achter zich aan. Onze moeder nam de situatie op en zei tegen de vriendjes: “Gaan jullie maar naar huis, dat helpt toch niet”.

Kan je kind wachten of is wachten moeilijk? Het ene kind krijgt zakgeld en het brandt in zijn zak. Het andere spaart en telt elke zondagmorgen haar geld. Het ene kind is veel impulsiever dan het andere. Een van onze dochters sprong zo in het zwembad de eerste keer, twee jaar oud. Op de kleuterschool stormde ze ’s morgens enthousiast de klas binnen, maar werd ochtend na ochtend teruggestuurd om haar jas en wanten netjes op te hangen. Zo leer je om je even in te houden. Volgens psychologen is kunnen wachten belangrijk; het heeft te maken met zelfcontrole en zelfbeheersing, wat gunstig uitwerkt in het latere leven van kinderen.

Telefoon
Maar kunnen wij volwassenen zelf nog wel wachten? Of vullen we ieder leeg moment inmiddels op met onze smartphone? Is wachten alleen maar verloren tijd? Tijd die je núttig wilt besteden, tijd die je moet doden?

De waarde van wachten: mis het niet
De feesten van het jaar maken ons keer op keer attent op het belang van wachten en verwachten. Het gaat dan niet om tijd, die we moeten zien stuk te slaan tot het zover is. Het gaat om een opmerkzaam wachten, het nieuwe komt er aan, het is al begonnen, wees aandachtig aanwezig, mis het niet.
Zoals een kind in bed ligt te luisteren of het Sinterklaas hoort op het dak:
Ik lette heel goed op de straat,
die avond laat,
Of ’t paard van Sinterklaas daar liep,
voordat ik sliep.

Sinterklaas, wilt u vannacht een beetje vroeger zijn?
We liggen allemaal te wachten in de maneschijn.
We willen u zien rijden op het dak en langs de schuur,
dus kom niet na negen uur.

(fragment uit: ’Sinterklaas wilt u vannacht een beetje vroeger zijn?’ van Willem Wilmink.

Vol verwachting zijn
Of zoals we zelf hebben gewacht op de geboorte van ons kind. Misschien hebben we het wachten wel zoveel mogelijk uitgeschakeld, wilden we al weten of het een jongetje of een meisje was, of het kind gezond was. Toch is niet alles beheersbaar. Hoe bijzonder is de tijd dat nog niemand het weet. Dat je het zelf al meedraagt, het is er al, maar jij alleen, of jij en je partner, weten het. Het kind groeit en jij verandert mee.
Moeder worden, ouders worden, het vraagt tijd, het is een langzame transformatie. Wanneer voel je het kind bewegen? Hoe zal dat voelen? Als vlindervleugels, zei mijn moeder. Je bent opmerkzaam, wacht vol verwachting, je wilt het eerste teken van het nieuwe leven niet missen.

Volgens de bijbel komt God zo in de wereld aanwezig, via de geboorte van een kind, niet buiten ons mensen om, maar via een langzame verandering in het diepst van ons wezen. In de advent wachten we hierop en proberen de tekenen van het licht, dat onder ons komt wonen, niet te missen.

Nelleke Spiljard