Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Nu gingen hun de ogen open

Soms ben ik verbaasd iets te vinden – een boek of een kruidenpotje bijvoorbeeld – precies op die plek waar ik al de hele tijd heb gekeken. Als ik dan een beroep doe op mijn vrouw krijg ik te horen: 'Het staat voor je neus!' Maar hoe kan dat? Hoe heb ik het zo over het hoofd kunnen zien?

Achteraf merk ik vaak dat het met mijn verwachting te maken had. Ik had een bepaalde kleur of vorm in gedachten, die niet paste bij het ding zelf. Dus heb ik wel gekeken, maar niet echt gezien.

Nieuwe openheid
Zo gaat het, helaas, ook in het geestelijke leven. We zien meestal alleen wat we verwachten te zien. In zijn mooie boek, De Andere Weg (oorspronkelijke titel: The Road Less Traveled), heeft psychiater M. Scott Peck het over tunnelvisie. We versmallen ons blik. We leggen onszelf een blinddoek om. Ter illustratie vertelt hij, dat hij aan het einde van zijn studie geneeskunde zeker was dat wonderen niet bestonden. Maar veel ervaringen met patiënten brachten hem op andere gedachten. Toen hij daarna met nieuwe openheid begon te kijken, zag hij dat de wereld doordrongen is van genade. Wij richten ons op de problemen, schrijft hij, maar zien niet hoe vaak het leven wél goed gaat en hoe mooi het is. In het laatste deel van zijn boek heeft hij het over 'het wonder van de gezondheid', 'het wonder van het onbewuste', 'het wonder van de serendipiteit', en 'het wonder van de evolutie'.

Kom mee en zie!
Hoe kunnen we dan beter leren zien? Voor de zoekende is er geen betere gids dan het Evangelie volgens Johannes. Hierin kondigt Jezus dit kernthema aan met zijn allereerste woorden: 'Kom mee en je zult het zien' (1,39). Daarna neemt hij het op voor 'blinde' mensen. Deze geneest hij letterlijk, zoals in het geval van de blindgeboren man (9,1-38), maar vooral figuurlijk, door mensen tot inzicht te brengen. Denk aan Nicodemus, die hem in het donker bezoekt en uitgedaagd wordt opnieuw geboren te worden (3,4). Of aan de hongerige menigte, aan wie Jezus zegt: 'U moet niet zoveel werk maken van vergankelijke voedsel, maar liever van het voedsel dat blijft' (6,27). Wat steeds weer terugkomt in het Evangelie is hoe mensen star blijven kijken naar het verleden, naar de zonden van anderen en henzelf, naar teleurstellingen en frustraties – en dus niet tot de 'volheid' van leven komen (10,10). Ze leven niet, omdat ze te gefixeerd zijn op de dood. Daar tegenover zegt Jezus: Ik ben de weg naar dat (eeuwige) leven; Ik ben de verrijzenis. Blijf bij Mij. Blijf in Mij.

Toch lost Hij het probleem niet voor ons op. Hij is de Meester, maar wij, de leerlingen, moeten zelf leren zien. Niet voor niets is het eerste teken van de verrijzenis een absentie, een afwezigheid, het lege graf. De vraag is, kunnen we hier iets mee?

Met andere ogen
Met materiële ogen is het antwoord eenvoudig: 'Nee, het dood heeft het laatste woord'. Maar voor mensen die hun blik laten verlichten door Jezus, 'het licht van de wereld' (8,12), is dit raadsel het begin van een wonderlijke ontdekking. De relatie met de Opgestane geeft ons ogen voor de goedheid, de genade en de kansen om ons heen.

Kort geleden zag ik een klein voorbeeld van hoe dit werkt in de praktijk. Na mij een lange tijd zorgen te hebben gemaakt over de voorkeur van mijn zoon voor de X-Box boven boeken, zag ik ineens een blinde vlek in mezelf. Voortdurend wilde ik, dat hij de overstap maakte naar mijn wereld, maar bijna nooit ging ik zijn wereld binnen. Dus besloot ik naast hem te gaan zitten – om goed te kijken naar het spel, en hem daarover te vragen. Het werd voor mijn een eyeopener. Hij legde uit hoe hij tactische beslissingen neemt, wat er te winnen valt, en wat hij daaraan leuk vindt.

Achteraf dacht ik: onvoorstelbaar! Soms ligt het contact en het mooie moment vlak voor je, hiding in plain sight!

Moge Christus uw ogen opendoen deze Pasen,

Tim Schilling

P.S. Voor diegenen die thuis zijn in mijn moedertaal, een boeiende passage uit Immortal Diamond (2013), door priester Richard Rohr:

“We are not so at home with the resurrected form of things despite a yearly springtime, healings in our bodies, the ten thousand forms of newness in every event and every life. The death side of things grabs our imagination and fascinates us as fear and negativity always do, I’m sad to say. We have to be taught how to look for anything infinite, positive, or good, which for some reason is much more difficult. We have spent centuries of philosophy trying to solve ‘the problem of evil,’ yet I believe the much more confounding and astounding issue is ‘the problem of good.’ How do we account for so much gratuitous and sheer goodness in this world? Tackling this problem would achieve much better results.”