Vertellen

Hier vind je nieuwe versjes en verhalen, en advies over kinderboeken
en bijbelverhalen bij het thema.

(Voor)leesverhalen over hoe je ondanks zorgen en angst het leven kunt vieren

Twee scheve stenen
verhaal om voor te lezen van uit Maria van Donkelaar & Martine van Rooyen uit 'De Spiegeltent'

Een groep boeddhistische monniken besloot een klooster te bouwen. Een van de monniken, Jigme, had nog nooit gemetseld. Toch moest hij een muurtje metselen. Hij deed wat specie op een baksteen, zetten hem op zijn plek en klopte hem met een troffel vast. En dat steeds opnieuw.

Het viel nog niet mee om de stenen netjes naast elkaar te krijgen. Als hij op een van de hoeken van een steen klopte, kwam de andere hoek naar voren en stond de steen scheef. Maar klopte hij dan op die hoek, dan schoof de hele steen naar achteren. Jigme deed vreselijk zijn best om een strak muurtje te krijgen.

Na twee weken zwoegen was zijn muur klaar. De specie was droog en hij kon zijn gereedschap opbergen. Voldaan deed hij een paar stappen naar achteren om zijn werk eens goed te bekijken. Maar wat zag hij tot zijn grote schrik? Er zaten twee stenen scheef in de muur! Jigme vond het geen gezicht: voor hem was de hele muur bedorven. Hij wilde hem aan niemand laten zien.

Maar bij de feestelijke opening van het klooster kwamen er veel bezoekers kijken. Trots lieten de monniken hun werk zien. Alleen Jigme zorgde ervoor dat niemand naar zijn muur kwam kijken. Toen zag hij tot zijn schrik dat een van de bezoekers naar de muur toe liep. "Wat een prachtige muur!" zei hij. "Prachtig?" vroeg Jigme verbaasd."Dat meent u niet! Ziet u die twee scheve stenen dan niet?"
"Ja wel", zei de bezoeker, "Ik zie twee scheve stenen, maar ik zie ook 998 stenen die keurig op zijn plek liggen". Jigme was stomverbaasd. Nu pas zal hij al die andere stenen. Links en rechts, boven en onder. Alles lag netjes op rij. Nu hij er zo naar keek, was hij tevreden over zijn metselwerk.

-------

Virginia Lee, Vlinder voor Marianne,
voorleesboek of boek om zelf ze lezen vanaf 8 jaar

Wat is het afschuwelijk als je zusje doodgaat. Mark-O is zes jaar en hij dacht dat Marianne die ziek in bed lag, daar ook altijd wel zou blijven. Maar nu is haar kamer leeg. Voor het hele gezin is het moeilijk te aanvaarden dat ze er niet meer is, maar Mark-O vindt een manier waardoor het wat makkelijk wordt.

In dit liefdevolle boek bakt de moeder taarten bij iedere verjaardag. Niet alleen van alle gezinsleden, maar ook bij de verjaardag van de hond, de twee poezen, de vier hamsters ... en ook op de verjaardag van de witte vlinder die uit de pop tevoorschijn kwam op de dag dat Marianne stierf.

Op een mooie, natuurlijke manier wordt er in dit boek met beelden van zaadjes en een vlinder over dood en doodgaan gesproken.

Een prachtig boek met mooie illustraties om voor te lezen of zelf te lezen vanaf 8+ en te ervaren dat het leven met al zijn zijn facetten, gebeurtenissen en herinneringen altijd ook gevierd kan en mag worden.

-------

Benny Lindelauf, Schuilen in een jas,
voorleesboek of boek om zelf te lezen vanaf 8 jaar

Benny Lindelauf beschrijft in het boek Schuilen in een jas hoe Johannes vecht tegen leukemie. Na maanden in het ziekenhuis mag hij eindelijk naar huis en probeert hij het gewone leven weer op te pakken. Dat blijkt niet zo makkelijk. Johannes voelt zich moe, schaamt zich voor zijn kale hoofd en is vooral ’s nachts erg bang. Op een prachtige manier laat Lindelauf zien hoe Johannes zich staande weet te houden, ondanks alle narigheid. Als Johannes iedere nacht akelige dromen heeft over een kraai, timmert vader Herman een vogelverschrikker voor hem, die alle kraaien moet wegjagen. De eerste voorzichtige haren van Johannes worden gevierd met een Nieuwe-haren-feest. En wanneer de regen losbarst, mag Johannes schuilen in de grote jas van Herman. In de veiligheid van die jas, durft Johannes te zeggen wat hem bezighoudt:
‘‘Weet je wat?"
"Wat?" vraagt Herman.
"Ik wilde dat ik zo bang kon zijn dat alle angst in een keer op was. Voor altijd. Dat ik daarna nooit meer bang kon zijn."
"Stel je voor."
"Maar dat kan niet, hè?"’
Herman schudt zijn hoofd. (...)
"Iedereen is weleens erg bang, hè Herman?"
Herman slaat zijn dichtersjas-armen om Johannes heen.
"Driemaals daags een beetje bang," zegt hij. "Soms wat meer, soms wat minder."
"Net een recept van dokter Vruis," zegt Johannes.

Als Johannes de nabehandelingen heeft afgerond, pakken ze de koffers en vertrekken ze naar een huisje in het bos voor een weekje vakantie. Onderweg zegt Herman plotseling:
“Ik moet ineens wat roepen!" (...) "En ik weet al wat," zegt Johannes. "Raampjes open!"
"Alle treurigheid mislukt vandaag!" roepen ze in de bulderende wind.
Nog nooit hebben haren zo mooi gewapperd.’

Schuilen in een jas laat op een ontroerende manier zien hoe je ondanks zorgen en angst het leven kunt vieren.

EK/RH