Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Jezus slaapt

Wie heeft dit niet meegemaakt? Terwijl je op de fiets stapt, weet je meteen dat je het niet gaat halen. Die regenbui zal vallen vóórdat je thuis aankomt. Of erger nog, het is al aan het gieten. Je wordt koud en nat, en met een beetje pech krijg je ook nog met hagel, bliksem en/of tegenwind te maken.

Dat is niet prettig. En hoe goed je ook bent voorbereid (ik heb altijd een regenbroek en paraplu in mijn tas), is slecht weer in dit leven, zelfs met buienradar.nl, niet te vermijden.

Te midden van zo’n bui is het enige wat je wilt eruit te komen. Je wereld wordt op dat moment gereduceerd tot het vervelende dat je meemaakt. Daarom is het opmerkelijk dat de enige keer dat we Jezus in de H. Schrift zien slapen, hij op een boot ligt tijdens een storm. Het is een bekend verhaal.

Tegen de avond van die dag zei Hij tegen hen: ‘Laten we naar de overkant gaan’. Ze lieten de mensen achter en namen Hem mee met de boot waarin Hij zat; er waren nog andere boten bij. En er stak een hevige storm op, en de golven sloegen over de boot, zodat die al volliep. Maar Hij lag op het achterdek op een kussen te slapen. Ze maakten Hem wakker en zeiden: ‘Meester, kan het U niet schelen dat wij vergaan?’ Hij stond op en bestrafte de wind en het water: ‘Zwijg, wees stil!’ En de wind ging liggen en het werd volkomen stil. Hij zei tegen hen: ‘Waarom zijn jullie bang? Hebben jullie nog geen vertrouwen?’ Ze werden door schrik bevangen, en zeiden tegen elkaar: ‘Wie is dat toch, dat zelfs de wind en het water naar Hem luisteren?’ – Marcus 4,35-41 (vgl. Matteüs 8,23-27; Lucas 8,22-25)

Zwaar weer is voor ons vaak een metafoor. Het staat voor gevaar en beproevingen in het leven. In dit verhaal zijn de discipelen echter letterlijk in gevaar. De boot loopt vol met water. Maar Jezus slaapt gewoon door op het achterdek. Hoe kan dat? (Zo’n kussen wil ik ook.)

Misschien heeft Hij voor het slapengaan gebeden met woorden van de Psalmist: ‘In vrede ga ik liggen en slaap terstond, U alleen, HEER, laat mij leven, ongestoord, vol vertrouwen’ (Psalm 4,9). Of misschien hoort Hij in zijn droom de woorden van Jeremia (10,13-14): ‘Wolken haalt Hij op van het einde van de aarde. Bij de regen smeedt Hij bliksems, Hij roept de wind uit zijn schuren tevoorschijn. De mensen staan verstomd, ze begrijpen het niet.’

In ieder geval is Hij niet blij met de leerlingen nadat Hij de storm heeft bezworen. ‘Hebben jullie nog geen vertrouwen?’ Vlak hiervoor had Hij ze de gelijkenis van de zaaier verteld, over het belang van vertrouwen op God (Marcus 4,1-20), en had Hij meerdere wonderdaden verricht. Maar blijkbaar was dit niet voldoende. Ze raakten toch in paniek bij het eerste gevaar.

Ik snap de leerlingen wel. Wanneer het stormt in je leven – wanneer je kampt met stress, spanning, grote problemen – lijkt het alsof er niets anders is dan die problemen. Men kan tegen je zeggen: 'Wacht maar even, zelfs dit gaat over'. Maar vertrouwen dat het goed komt (vertrouwen op God) is moeilijk wanneer je vreest voor je veiligheid, je gezondheid, je kinderen, je toekomst. (Meester, kan het U niet schelen dat wij vergaan?)
Toch is dit wat wij volgens Jezus moeten doen. ‘Jullie moeten je niet zo laten verontrusten. Geloof in Mij! (Johannes 14,1).

Als de wind en het water naar Hem luisteren, waarom zouden wij dat dan niet doen?

TS