Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Zingen is twee keer bidden

Mijn 7-jarige zoon hangt tegen me aan in de kerkbank. De mis kan hem niet boeien. Saaaaaaii. De lange lezingen, de gebeden, het gaat allemaal over zijn hoofd heen. Maar af en toe veert hij op. Ah, een lied. Bekend of onbekend, makkelijke wijs of ingewikkelde melodie, het maakt hem niet uit. Zelfs de moeilijke teksten lijken hem niet te deren. Het raakt hem, hij zingt mee, eerst nog aarzelend maar al gauw uit volle borst. Als het lied is afgelopen houdt hij de laatste toon nog even extra aan. Soms improviseert hij er nog een 'Amen' achteraan. Blikken van andere kerkgangers schieten onze kant op – een paar geamuseerd, de meesten geërgerd.

Ik herken het wel. Als kind verliep mijn geloofsleven vooral aan de hand van de liedjes die ik hoorde – in gezinsvieringen met het kinderkoor, later met het jongerenkoor. En nog is voor mij een viering pas een echte viering als ik meegezongen heb. Wonderlijk toch hoe dat werkt. De muziek tilt me op, en in het zingen kan ik zonder schroom uiten waar ik in gebed alleen maar moeizaam en hakkelend de woorden voor vind. Door tekst en muziek uit volle borst te laten klinken, gebeurt er van binnen ook iets met me. Het lied dat uit mijn mond komt, komt ook bij me binnen.

Het is mooi om te zien hoe een kind door muziek en zingen geraakt wordt en zo zijn eigen stem vindt De geërgerde blikken van medeparochianen neem ik daarbij graag voor lief.

MH

de illustraties zijn afkomstig uit: Katia Mrowiec & Claire Brenier, Ik ga mee naar de kerk.