Durf te vallen, versje

Stel je voor dat alle bomen
tot nieuw inzicht zouden komen...
dat ze zeiden met zijn allen:
"Wij laten géén blad meer vallen!"



















Stel je voor dat alle vruchten
aan de boom hingen te zuchten
zo van: "Houd je vast, heel strak!
We blijven hangen aan de tak!"











En de korrels in de aren...
stel dat ze heel koppig waren:
"Nee, niet rijp worden dit jaar!
We blijven voor eeuwig bij elkaar!"



















De natuur zou langzaam sterven
en van lieverlee bederven.
Zo bekeken is het goed,
dat wat leeft, eens vallen moet.

Ook de mensen gaan ooit dood,
terug weer naar de hemelschoot.
Wees niet bang. God heeft gezegd:
"Wie valt in mij, komt goed terecht."



© MdJ

________________________________________________________________________

Durven

Mijn beentjes zijn ontzettend kort,
ik denk niet dat het ooit wat wordt,
ik kán het niet, het wordt toch niets,
die stomme, stomme fiets.

Mijn zadel is te hoog hoor, pap!
Als ik nu van mijn fiets af stap
dan val ik om met fiets en al!
Kijk, kijk dan, pap, ik VAL!

Zelfs als ik STIL sta, val ik al om.
Hoe ik ooit aan het rijden kom?
Dat lukt toch niet, ik kom niet weg.
Nou, dikke vette pech.
















Kijk nu... mijn trappers draaien rond,
toch val ik heus niet op de grond.
Wat gek, ik trap, ik fiets, ik rij…
de fiets recht onder mij!

Want papa duwt en hij loopt mee.
Wat is dit leuk en spannend hé!
Niet achterblijven papa, kom,
want strakjes val ik om!

Ik fiets, ik fiets, ik kan het echt!
Ik houd mijn stuurtje netjes recht!
Want daar staat pap, en als ik stop,
vangt hij mij zachtjes op!

2013 MdJ