Versjes en zomerverhaal

DE ZOMER IS EEN KANS

De zomer is een feestje,
ze brengt je in balans:
Bij werken komt weer… luieren
Bij rennen komt weer… kuieren
Bij stress komt weer… vervelen
Bij haasten komt weer… spelen
Bij kilte komt weer… zonneschijn
Bij zorgen komt weer … vrolijk zijn
Zo kom je in balans...
De zomer is een feestje,
dus grijp die buitenkans!

© 2013 MdJ

______________________________

Zomerverhaal

BUITENKANS

Brenda heeft net haar ogen geopend. Vanuit bed ziet ze al haar paardenfoto"s aan de muur. En de foto"s van Anky. Brenda rijdt pony. Ze kan het nog niet zo goed, maar ze wil het héél goed leren en dan ooit, op een dag, op een heel groot paard Olympisch kampioene worden. Een gouden medaille winnen, net als Anky van Grunsven, haar grote idool. Haar vriendinnen snappen daar niks van. Lucie, Susan, Mirjam… ze weten niet eens het verschil tussen een Shetlander en een IJslander. Alleen slome Tjerk, die vaak rondhangt op de manege, die weet wie Anky is.



Brenda maakt haar bed op, legt de sierkussentjes goed, kleedt zich aan, eet een boterham, zegt haar moeder gedag en gaat in het zonnetje op weg naar de manege. Dan ineens ziet ze iets: tegen een lantaarnpaal hangt een bord met een poster met… Anky van Grunsven erop! Brenda stapt af en leest: "Anky van Grunsven opent aardbeienseizoen". Ze komt hier! In ons dorpshuis! Brenda maakt een sprongetje van de pret en leest verder.. het is een ontbijt, AANSTAANDE ZONDAG om zeven uur. Zondag? Dat is morgen al! Brenda peest terug naar huis en roept: "Mamaaa! Anky van Grunsven komt MORGEN in het dorpshuis! Om 7 uur "s ochtends! Gaan we erheen, mam? Pleeeaaase???" Mama luistert maar half. Ze is bezig met Jort, haar irritante broertje, die huilebalk. "Maaaam!" Brenda legt het nog eens uit. Maar mama vindt het onzin. "Dat is toch veel te druk voor Jort. En veel te vroeg! En je komt toch nooit bij zo"n beroemdheid. Dan sta je straks uren tussen al die mensen, en waarvoor? Voor niks."
Brenda weet dat mama niet houdt van zeuren. Ze verbijt haar teleurstelling en rent weg. In haar hoofd komt een plannetje op. "Ik ben groot genoeg", denkt ze. "Maar … ik durf niet alleen."

Ze fietst naar Lucie en vraagt of die morgen stiekem mee wil gaan, heel vroeg, naar het dorpshuis. Naar Anky van Grunsven. Een handtekening vragen! Het is een buitenkans! Maar Lucie vindt het een stom plan. En ook Susan wil niet. En Mirjam, die altijd wel te porren is voor iets spannends, moet vroeg voetballen in een verre stad. Ze kan niet mee. Brenda zucht en rijdt langzaam naar de manege. Het landweggetje vormt een rechte lijn met bloeiend fluitenkruid aan beide kanten. Kijk daar loopt Tjerk. Hij loopt altijd een beetje krom, alsof hij straf heeft. Slome. Ineens besluit Brenda van haar fiets te springen. "Hoi! Heb je morgen wat te doen", vraagt ze, "morgenvroeg?"
"Hoezo?" mompelt Tjerk.
"Weet je het dan nog niet??" En Brenda vertelt over het dorpshuis morgen. En wat ze van plan is: om half zes haar bed uitgaan, stilletjes aankleden, boterhammen smeren, haar witte kussentje meenemen en een zwarte stift, en dan naar het dorpshuis. En daar voor de deur gaan zitten. En als die hele grote trailer van Anky van Grunsven eraan komt… en als Anky er dan uitstapt… dan zit ze vooraan, dan móet Anky haar gewoon zien. En dan vraagt Brenda een handtekening! Op het kussentje!" Tjerk glimlacht. Die Brenda. Dat zou hij nou nooit durven.
En dan vraagt ze het… "Wil je mee, Tjerk? Zullen we samen gaan??"
Tjerk denkt aan zijn vader, die zondags tot 12 uur uitslaapt. En aan zijn moeder die altijd in de tuin werkt. En aan zijn klasgenoten die hem nooit iets vragen. Hem niet eens zien. Aan de pony"s, die zijn beste vrienden zijn. Aan Brenda. En nu vraagt Brenda hém, hém, om iets mega-spannends te doen. "Ja!" zegt hij.
En hij denkt "Dankjewel, Brenda, voor deze kans!!!", maar hij zegt het niet. Hij wil haar wel zóenen! Maar hij doet het niet. Want een buitenkans is mooi, maar je moet er zuinig op zijn. Dat heeft Tjerk wel geleerd.



Het plan gaat wonder boven wonder goed. Anky komt niet met haar trailer, maar in een gewone auto. Ze zet een handtekening op Brenda"s kussentje. En op de agenda van Tjerk. En ze komt ook nog even bij hen zitten tijdens het aardbeienontbijt.

Na afloop neemt Brenda Tjerk mee naar huis. Ze maken een picknickplek op het gras in de zon en ze eten samen het hele mandje aardbeien leeg dat ze hebben gekregen. Er komt zelfs een aardbeivlek op het kussentje…'Die vlek zit er dus voor eeuwig en altijd', zegt Brenda. 'Want dat kussentje… zal nooit, maar dan ook nóóit, in de was gaan!' Brenda slaakt een verzaligde zucht. 'En wat was ze lief hè... Anky... zooooo lief!'
'Ja.' zegt Tjerk.
En hij denkt na over lief. Hij heeft daar zo zijn eigen gedachten over...
















© 2013 MdJ


____________________________

MEISJE SMELT

Druppeltjes trippelen over mijn huid…
Wat is het héét, mam, ik hou het niet uit!
Ik stik van de hitte, ik lig hier maar sloom
onder mijn hoedje en onder mijn boom.
Straks ben ik een plas, een gesmolten meisje!
Help me toch, mama, gauw, geef me een ijsje!



MdJ

___________________