Twee vrienden

Twee vrienden lopen door de woestijn. Tijdens de tocht krijgen ze ruzie. De ruzie wordt zo erg dat de ene vriend de ander in zijn gezicht slaat. De man die geslagen wordt, voelt zich verdrietig en heeft pijn. Maar zonder iets te zeggen schrijft hij in het zand:

"Vandaag sloeg mijn beste vriend mij in het gezicht."

Zij lopen verder tot zij een oase met water vinden. Daar besluiten zij een bad te nemen. De man die is geslagen, raakt vast in de modder verdrinkt bijna. Net op tijd wordt hij door zijn vriend gered. Wanneer hij weer wat bijkomt, schrijft hij op een steen:

"Vandaag redde mijn beste vriend mijn leven."

De man die zijn beste vriend eerst sloeg en hem daarna redde, vraagt: "Toen ik je sloeg, schreef je in het zand. Maar nu schrijf je op een steen. Waarom?" Zijn vriend antwoordt: "Als iemand je pijn doet, moet je het in het zand schrijven. Daar kan de wind van vergeving het uitwissen. Maar als iemand iets goeds voor je doet, moet je het in steen graveren. Daar kan geen wind het ooit uitwissen."

MH