Bidden en vieren

Hier vind je voorbeelden van gebedjes en viermomenten voor thuis,
en informatie over rituelen en tradities.

Boerenkool in augustus? deel II

In het eerste deel van "Boerenkool in augustus?" bleven twee aspecten van vieren nog onderbelicht, nl.
- vieren doe je niet in je eentje
- je kijkt als je iets viert vaak terug en/of vooruit

Heb jij wel eens geprobeerd in je ééntje iets te vieren? Was dat leuk? Of eindigde dat in dronken met de fles open zittend aan de keukentafel? Het voorbeeld is een beetje extreem, maar raakt wel de essentie. Vieren in je eentje gaat eigenlijk niet. Als er niemand is om de feestvreugde te delen, valt het feest in het water. Het is niet voor niets dat je bij een feest mensen uitnodigt om samen met je te komen vieren: je verjaardag, de geboorte van je kind, je trouwdag, bij het slagen voor een examen, het behalen van zwemdiploma A. We maken een speciale uitnodiging waarop staat wat we willen vieren en waarom en wanneer de gasten verwacht worden!

Als alle mensen bij wie je je betrokken voelt en van wie je houdt er zijn, is het feest vele malen leuker dan als je iets alléén zou moeten vieren. Hoe teleurgesteld zijn kinderen niet als bijvoorbeeld oma of opa niet op hun verjaardag kan komen of dat het speciale vriendje of vriendinnetje net op die dag niet kan.
Of als je een feestje hebt georganiseerd en het net die dag is, waarop de hevigste storm sinds jaren opsteekt en niemand de auto in durft te stappen met het gevolg dat jij met drie grote taarten blijft zitten!

Vieren die je niet alleen, dit geldt ook voor nationale feestdagen. We doen iets oranje"s aan, we komen samen op een plek waar iets ter gelegenheid van het feest georganiseerd is, een markt, een concert, vuurwerk o.i.d. Als er niemand, of bijna niemand is, gaan we teleurgesteld weer naar huis. Dat vinden we niet gezellig en is een domper op de feestvreugde, dat voelt niet als vieren. Er horen véél mensen te zijn. 

Gedeelde vreugd is dubbele vreugd, net als gedeelde smart halve smart is.
Want ook op verdrietige momenten willen we ons graag omringen met mensen die ons dierbaar zijn. Toen mijn zusje op 28-jarige leeftijd overleed, zei haar zoontje van drie met een kleverige plak cake in zijn hand: Leuk feest hé? Alle mensen die we kennen zijn gekomen voor Joke! Verdriet hebben en toch het leven vieren, het kan!

Naast de eerder genoemde kenmerken is er nog een vijfde aspect van vieren: je kijkt terug en vooruit.
Het eenvoudigste voorbeeld is een verjaardag. We kijken terug naar alle jaren die al geweest zijn en zijn daar dankbaar voor en we kijken vooruit: wat gaat er komend jaar gebeuren?
Maar dit geldt ook bij de vieringen van 4/5 mei als we twee minuten stil zijn of het behalen van je Zwemdiploma A: "Weet je nog toen je 6 maanden geleden begon, dat je je hoofd niet onder water durfde te houden en nu kan je zomaar een minuut achter elkaar watertrappelen en met kleren aan zwemmen! En volgend jaar, dan ga je oefenen voor het B-diploma, dan leer je onder water zwemmen".

Ook in vieringen in kerkelijk verband vind je de vijf kenmerken moeiteloos terug.
Bij elk christelijk feest en elke zondagsviering keren dezelfde rituelen terug, bijv. het aansteken van de adventskrans, het gebruik van de liturgische kleuren, het aansteken van de paaskaars in de Paaswake, het breken van het brood, de zegen (bede) op het einde.

De christelijke feestdagen vieren we op vaste dagen in het jaar en ze keren ieder jaar weer terug. Door het bijzondere karakter van de kerkelijke vieringen, maar ook door de rituelen die er thuis vast bij horen, zoals het feestelijke ontbijt, de kerstboom en het stalletje, eieren zoeken, dauwtrappen, bepaalde liedjes of muziek, lichten deze vieringen het gewone leven op. We kijken m.b.v. de verhalen uit het Oude en Nieuwe Testament terug op de geschiedenis van Gods Volk en het leven van Jezus en we kijken vooruit: wat doen wij, in ons eigen leven nu, met deze ervaringen. Naast de aandacht die we thuis besteden aan de christelijke feesten gaan we naar de kerk, want daar kunnen we samen vieren, elkaar inspireren en tot steun zijn en Gods nabijheid in de sacramenten ontvangen en ervaren.

EK