Bidden en vieren

Hier vind je voorbeelden van gebedjes en viermomenten voor thuis,
en informatie over rituelen en tradities.

Boerenkool in augustus? deel I

Als je iets viert dan springen een aantal dingen in het oog:
1. Er horen vaste (grote of kleine) rituelen bij.
2. Het keert op een vast moment in de dag, week, maand of jaar terug.
3. Het licht het gewone leven als het ware even op.
4. Vieren doe je niet in je eentje.
5. Je kijkt vaak terug en/of vooruit.
Hieronder wil ik ingaan op de eerste drie punten.

Voor mij hoort de smaak van aardbeien onlosmakelijk bij de verjaardag van mijn moeder die op 27 juni valt. Toen ik klein was aten wij altijd - als toetje- voor de eerste keer aardbeien met slagroom op de verjaardag van mijn moeder.
Die heerlijk, zoete aardbeien werden in een grote, glazen schaal gedaan en er werd bijna gevochten om wie van de zeven kinderen aan de beurt was om de slagroomklopper af te likken.
Nog steeds - en ik ben nu 52 - eten we op de verjaardag van mijn moeder aardbeien met slagroom en ik weet zeker dat als ze zal zijn overleden, ik nog steeds op 27 juni om haar te gedenken, aardbeien met slagroom zal eten, vermengd met tranen dat wel.

Naast de taart, de slingers, de cadeautjes hadden we in ons gezin dus nog een eigen ritueel dat hoorde bij mamma"s verjaardag: aardbeien met slagroom. Waarschijnlijk begonnen met een zomer-verrassingstoetje in een mooie schaal opgediend, maar het jaar daarna de vraag: "mamma, eten we op jouw verjaardag weer aardbeien met slagroom?" En het ritueel was geboren. De glazen schaal werd gepromoveerd tot speciale aardbeienschaal en zelfs als er bijvoorbeeld door een warme juni-maand al lang aardbeien te koop waren: wij aten pas op 27 juni voor de eerste keer aardbeien.

De cadans van de wisselende seizoenen kan voor grote en kleine mensen een bron van geluk zijn en biedt tal van aanknopingspunten om "te vieren".
Ik merk dat ik me erger aan de bloemist die al voor Kerstmis bloeiende narcissen in de aanbieding heeft of de supermarkt waar ik hartje winter kersen of perziken kan kopen.

In ons gezin probeer ik met de seizoenen te leven. Dit geeft kleur en smaak aan iedere maand afzonderlijk. De bloemen op de kijktafel of in de vaas horen bij de maand waarin ze buiten in de natuur ook bloeien. Wilgenkatjes in februari, narcissen in april, gladiolen in juli, zonnebloemen in september, kastanjes en eikels in de herfst en rode-hulstbessen in december



Maar ook zal ik geen kersen eten in december of boerenkool in de zomer. Het feest om de eerste sneeuwklokjes in de tuin te ontdekken of buiten kersen eten in een boomgaard, neemt niemand mij en ons gezin af. Zelfs de angst die gepaard gaat met de eerste wesp (waarvan een nep-exemplaar absoluut op de kijktafel thuishoort) aan het einde van de zomer, hoort hierbij.
Op het moment dat je hier gevoel voor ontwikkelt, krijgt het gewone leven een andere kleur. Het biedt je elke maand de kans en de gelegenheid om het leven te vieren. Omdat je het gewone als het ware even optilt. Je besteedt er even extra aandacht aan, waardoor het glans krijgt.

De kerk voelt dit ook haarfijn aan. Pasen, het feest van het nieuwe leven valt niet voor niets in de lente en het feest van Allerzielen, waar we de doden gedenken in november, de tijd waarin de bomen hun bladeren laten vallen.



Het ritme van de seizoenen en de kerkelijke feesten sluiten vaak naadloos op elkaar aan. Ze versterken elkaar op natuurlijke wijze. Door in je gezin aandacht te hebben voor wat elk maand/seizoen speciaal maakt, stimuleer je niet alleen aandachtig kijken, maar groeit ook het vertrouwen, omdat de dingen zich steeds herhalen. Door stil staan bij deze op zich eenvoudige dingen krijgt de verwondering ruimte. Religie komt van het woord "religare" dat verbinden betekent. Leven met het ritme van de seizoenen biedt een solide basis waarop en waarin religieus besef -en later geloof- kan wortelen en groeien.

EK