Kerst en thuis zijn

Eén van de uitgangspunten van Geloven Thuis luidt: geloven begint met sfeer. “Zoals papa en mama voor je zorgen, zo zorgt God voor mensen. Dit vertrouwen ontstaat allereerst door de sfeer in huis…” Geen enkele andere periode in het jaar roept zo vanzelf de sfeer van geborgenheid op als de kersttijd. Dan is het buiten donker en koud, maar binnen is het licht, warm, mooi versierd en (hopelijk!) rustig en gezellig. Geloof heeft te maken met geborgenheid en thuis zijn, want God wil een thuis voor ons zijn. Ons diepe, innerlijke verlangen om veilig en bemind te zijn – om te zijn waar wij horen te zijn – is een verlangen dat God wil vervullen. Het is ook een teken dat Hij onze oorsprong en bestemming is. Daarom maakt God steeds weer een plek voor ons: in de schepping, in onze familie, in ons land, in de kerk en uiteindelijk in Hem Zelf – in Zijn Geest.



God verlangt er naar om thuis te zijn bij ons. De lezingen van de laatste zondag van de Advent laten zien dat God onder ons wil wonen. De Heer keurt Davids wens goed om een huis te bouwen voor Hem (Tweede Boek Samuël 7,1-14), een wens die uiteindelijk vervuld zal worden bij de verbouwing van de Tempel door Davids zoon Salomo. In Psalm 132 is Davids besluit mooi verwoord: “Ik zal in mijn huis niet wonen, ik zal op mijn bed niet slapen, ik zal mijn ogen niet dicht doen, ik zal niet rusten, geen ogenblik, voordat ik heb gevonden een plek waar Hij wonen kan, een plaats om te rusten voor Hem die God is, die enige ware.”

Opvallend is hóe de Heer onder ons komt wonen. Hij is te vinden in de zwakte en kwetsbaarheid van een kind in de schoot. Meteen na zijn geboorte vinden we Jezus niet in een burcht, tempel, huis of gastenverblijf, maar in een “huis” dat geen echt huis is. Of toch wel? Want het kerstverhaal en de traditionele kerststal tonen hoe de mens in staat is om God te verwelkomen in onze wereld. In de stal is het kind Jezus omringd door wie hem willen verzorgen en beschermen. Wat geen huis was wordt door de liefde wél een huis. (Laatst zei iemand: “Kinderen zijn niet volgroeid wanneer ze voor zichzelf kunnen zorgen. Ze zijn volgroeid wanneer ze voor anderen kunnen zorgen – en dat wíllen doen.”)

God maakt een plek voor ons, maar wij maken ook een plek – in ons hart – voor God. Dat is een zeer beknopte samenvatting van het kerstverhaal. “Ja, het woord is vlees geworden! Hij is onder ons zijn tent komen opslaan en wij hebben zijn heerlijkheid gezien…”

Zalig kerstfeest!



TS

terug naar nieuwspagina
lees verder in de rubriek Wortels