Stilte in bijbels perspectief

Stilte, zoveel soorten...
In de bijbel vind je ook vele voorbeelden van stilte. Ze hebben een ding gemeen: In de stilte is -soms even- iets van Gods aanwezigheid ervaarbaar, merkbaar.



In het lied 'Mensen van God' staat het zo:

Niet als een storm, als een vloed,
niet als een bijl aan de wortel
komen de woorden van God,
niet als een schot in het hart,
maar als een glimp van de zon,
een groene twijg in de winter.....

God maakt zich kenbaar in de stilte van het suizen van een zachte bries, lezen we in 1 Kon 19. In de ontspanning van een kind dat gedronken heeft en rust aan de borst van zijn moeder, vinden we in Psalm 131. En tenslotte zien we hoe Jezus de stilte zoekt (bv. Mc 6,46) om in contact te komen met zijn Vader in de hemel.

Elia ontmoet God

Dit verhaal van de profeet Elia vind je in 1 Koningen hoofdstuk 19. Elia is een profeet en hij heeft er alles aan gedaan om het woord van de Heer te laten klinken en Gods volk op het juiste pad te houden, maar wordt nu met de dood bedreigt. Hij vlucht naar de woestijn Hij is ziels-moe, burn-out zouden we nu zeggen. Een engel zorgt voor eten en drinken en hierdoor gesterkt gaat hij naar de berg van God, de Horeb. Daar wordt hem beloofd, zal hij staan voor het aanschijn van de Heer.
Er steekt een hevige storm op. Nee, daar in de storm is God niet.
Er komt een aardbeving. Nee, in de aardbeving is God niet.
Er volgt een vuur. Nee, ook in het vuur is God niet.
Dan hoort hij zachte suizen van een stille bries. Ja, daar is God!



Psalm 131

Verlangen naar stilte, rust, geborgenheid, tevredenheid.
Deze psalm weet dit menselijk verlangen in een prachtig beeld te vangen.



God, ik ben niet hooghartig
ik kijk niet op anderen neer

beeld mij niet in dat ik groot ben
droom geen geweldige dromen

ik heb mijn verlangens getemd
mijn ziel is tot rust gekomen

als een kind dat gedronken heeft
en rust aan de borst van zijn moeder

een kind dat gedronken heeft
zo is mijn ziel in mij

alles verwachten van Hem
nu en in eeuwigheid

uit Vijftig Psalmen, proeve van een nieuwe vertaling
door Huub Oosterhuis en Michel van der Plas

Jezus zoekt de stilte



Als je de verhalen in de bijbel leest over Jezus, dan is het meestal een drukte van belang. Als Jezus in een dorp of stad is, is er vaak sprake van een menigte die om hem heen dromt. Als je je even probeert te verplaatsen in die tijd, dan hoor je een kakofonie van geluiden, ruik je talloze geuren en vraag je je af, hoe Jezus zijn weg in die menigte, waar bijna iedereen hem probeert aan te raken, moest vinden zonder op tenen te trappen of bot over te komen.
Als hij onderweg is, vergezellen zijn leerlingen hem altijd en praat Jezus over waarom hij iets verteld heeft. Als hij eet, is hij vaak genodigde en zijn er veel mensen. Het is daarom niet verbazingwekkend dat we dan ook lezen, dat Jezus rust nodig heeft. Hij is ook een mens. "s Nachts trekt hij zich terug op een eenzame plaats om te bidden. Hij zoekt de stilte van de nacht, om op verhaal te komen en het contact met zijn Vader in de hemel te behouden en te versterken. Juist dit gegeven ontroert mij altijd. Ook Jezus heeft behoefte aan stilte, behoefte om te bidden.



Stil worden lukt niet als je in de achtbaan op de Efteling zit (al is dat wel vreselijk leuk). Stil worden lukt bijna alleen maar als je fysiek alleen bent of met heel vertrouwde mensen om je heen, die je (letterlijk of figuurlijk) niet storen. Buiten in de winterse natuur, wandelend langs het strand, schaatsend op het ijs, op een bergtop staand met een immens uitzicht, dat zijn vaak momenten waarop we iets van stilte, ontzag en grootsheid ervaren. Momenten waarop we God kunnen danken voor wie we zijn, ons verdriet durven te uiten of gewoon alleen maar "stil durven te zijn". Juist de winter, met zijn speciale winterstilte, nodigt ons -groot en klein- daartoe uit!



de storm op het meer

Een ander verhaal waarin het over stilte gaat, is het verhaal van de storm op het meer. (Mc 4, 35-41) De leerlingen en Jezus steken het meer van Galilea over, weg van de menigte, op zoek naar een eenzame plaats. Tijdens de overtocht steekt er een hevige storm op. Jezus slaapt, maar de leerlingen zijn heel bang om te vergaan en maken hem wakker : "En Hij, wakker geworden, bestrafte de wind en zei tot de zee: 'Zwijg, stil!' En de wind ging liggen en het werd volkomen stil."



Ga naar de rubriek 'verhalen vertellen' om te zien of genoemde verhalen ook voorkomen in kinderbijbels. Ga naar....

EK

terug naar nieuwspagina
naar: 2 februari; opdracht van de Jezus in de tempel