Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Aarzeling van de herbergier

Nadat wij gekozen hadden voor “God komt bij ons wonen” als thema voor deze Advent-en-Kerst editie van Geloven thuis, dacht ik ineens, maar wíllen we dat wel, dat God bij ons komt wonen?

Natuurlijk past het idee bij het seizoen. Met de titel verwijzen we naar het vertrouwde vers, Johannes 1:14: 'Het Woord is mens geworden, en heeft bij ons gewoond' (NBV). En ja, zolang we ons beeld beperken tot baby Jezus, klinkt dit best gezellig. Dan blijft het geborgen en overzichtelijk. Maar als je er verder over nadenkt, wordt het uitdagender.

Gastvrijheid?
Eerst is er het probleem van gastvrijheid op zich. Gastvrijheid is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Zelfs de leukste gasten nemen tijd en ruimte in beslag. Ze halen ons uit onze routine, maken inbreuk op onze privacy en kosten geld. In de meesterlijke komedie National Lampoon’s Christmas Vacation, zien we hoe de welwillende gastheer Clark W. Griswold geleidelijk het kookpunt nadert tijdens het bezoek van zijn schoonfamilie. Gasten zijn net als vis, zeggen we in Nederland: 'Gasten en vis blijven drie dagen fris'. De aarzeling van de herbergier in het kerstverhaal snap ik dus wel.

Binnengaan in het hol van de tijger
Nu hebben we het niet over zomaar een gast, maar over God zelf, de Schepper van hemel en aarde, 'aan wie wij rekenschap af hebben te leggen' (Hebreeën 4:13). Hoe dichtbij willen wij Hem hebben? (Liever in de stal dan in mijn huis!)

Het doet me denken aan een uitspraak van de Orthodoxe aartsbisschop Anthony Bloom: 'God ontmoeten betekent binnengaan in het hol van een tijger. Hij is geen lieve poes, maar een tijger.' Ik zie voor me hoe ook de Israëlieten onderaan de berg van Sinaï beven van angst (Exodus 19), terwijl God bovenop de berg met Mozes spreekt.

Laat je Godsbeeld groeien
Moeten wij bang zijn voor God? Nee.
Het beeld van lieve, klein baby Jezus mogen we blijven koesteren. God is inderdaad zachtmoedig en benaderbaar, en hierop moeten we kunnen vertrouwen. Maar laten we ook blijven groeien in ons Godsbeeld.

In een andere komische film, Talladega Nights, zien we hoe autocoureur Ricky Bobby alleen maar tot baby Jezus wil bidden, want dat is de 'leukste Jezus'. Uiteindelijk moeten we volwassen worden in ons geloof. Daarin past ook de donkere kant van het leven. In menige icoon van de geboorte van Jezus zien we voortekens van zijn dood: hij ligt gewikkeld in doeken in een donkere grot, een verwijzing naar zijn graf. Een kind snapt dit niet, maar een volwassen dient het wel te snappen.

'Gods liefde is in ons hart uitgestort door de heilige Geest', lezen we in Romeinen 5:5.

Liefde niet temmen!
Deze liefde moeten we niet te veel willen temmen.
De dichter William Blake verwoordde het mooi:

Tyger Tyger, burning bright,
In the forests of the night
What immortal hand or eye,
dare frame thy fearful symmetry?

Tim Schilling