Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Hoe raakt je kind in zijn element?

'In je element' ? Dan denk ik aan: de camping! Toen ik klein was gingen we in de zomervakantie kamperen, met heel veel tantes, ooms, nichtjes en neefjes. Een groot tentenkamp verrees.

Daarna was het urenlang vliegeren en een vader gaan halen als de vlieger in een dennenboom was neergestort. Klimbomen en slingerbomen. Spelen in een sloot met eilandjes van klei. Spelletjes, pannenkoeken bakken met alle vaders. Geen moeders, die op ons letten, die hadden het druk met elkaar en zodoende had je er ook als kind geen omkijken naar. Hoogtepunt was het grote kampvuur op zaterdagavond. De hele dag zochten we dode takken en heel veel dennenappels om in het vuur te gooien. Wat ik zó jammer vond: mijn nichtje, met wie ik het allerliefste speelde, was bang voor het vuur. Tijdens het zoeken, overdag in het bos, dacht ze telkens dat ze het vanavond wel zou durven. Maar 's avonds huilde ze en bleef met haar vader op afstand. Ik rende heen en weer tussen haar en het grote vuur.

Genieten in het water of zand?
Kamperen met onze kinderen, gewoon in Nederland. De jongste, die als baby gerust zeven keer per nacht wakker werd, sliep op de camping - waar we het aarzelend gingen proberen - voor het eerst door. We gingen zwemmen, blauw van de kou kroop ze door het ijskoude water van het bosbad, huilen toen we haar eruit tilden. Een nichtje kwam logeren; zij was zo bang voor water dat ze steeds ongerust langs de kant meeliep, alsmaar heen en weer, als één van ons ging zwemmen.

Ieder kind anders
Veel kinderen zijn bang voor iets, vinden iets vies of eng. Twee dochters. De één komt met zwarte vegen op haar kleren uit school: zó gelachen, we hebben modderballen gegooid! De ander zit buiten de rand van de zandbak, alleen haar handen in het zand, ze vindt het een beetje vies.

Bang voor gras?
In mijn familie werd – na drie dochters- een zoontje geboren. De voetbalschoentjes hingen al boven de wieg, zo blij was zijn vader. Toen hij twee was bleek mijn neefje bang voor gras, tot stiekeme hilariteit van de hele familie. Toen hij vijf was stond hij met tegenzin opgesteld in het elftal van de kleintjes; gelukkig zag hij mijn oudere neef, de scheidsrechter. Tijdens de wedstrijd liep hij alleen maar met hem mee, wilde hem de hele tijd bij zijn hand houden.

Ouders en waakzaamheid
Soms is het moeilijk als je kind zo reageert, vooral als je zelf zo anders bent. Je maakt je misschien ook zorgen: doe nou toch gewoon mee! Je probeert hem zover te krijgen. Soms lukt dat wel, met een beetje hulp van een ander kind of van een ouder. Dan is je kind er al bijna aan toe. Maar als een kind echt niet in zijn element is, lukt het gewoon niet. Als je dan geduld kunt hebben, het kind aanvaardt zoals het is, zo anders dan jij; als je wacht op de manier die de bijbel noemt 'waakzaam zijn', wel aandachtig aanwezig zijn maar het ook kunnen laten zoals het nu is, dan schep je de voorwaarden waaronder je kind kan gaan groeien en zelf een stapje kan gaan zetten.

NS