Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Hoe brengt God zijn zomer door?

Speelt God eigenlijk? Je zou denken van wel. Want stel, je bent God. Je hebt alle tijd en alle mogelijkheden. Wat ga je dan doen? Spelen ligt voor de hand.

Speelsheid is niet het eerste kenmerk waar we aan denken, wanneer we over God nadenken. In de christelijke traditie wordt God vaker voorgesteld als Iemand die schept, richting aangeeft, oordeelt en bemint. Maar spelen en ontspannend genieten van het leven, doet God dat ook?

Als in een zandbak
Eigenlijk is in de bovengenoemde kenmerken van God een bepaalde speelsheid te herkennen. In zijn scheppende natuur bijvoorbeeld. Toen ik klein was, vond ik het heerlijk om wegen en tunnels te maken voor autootjes in de zandbak. Dat was scheppen en genieten tegelijk. Misschien ervaart God het ook zo bij zijn Scheppen.

Spelen als een kind
Beminnen kan ook erg speels zijn. Soms zie ik het lichte duwen en trekken van een jong stel. Hun grapjes maken en geflirt doet me denken aan vogels die zich ook speels gedragen: de ene doet iets en de andere geeft gelijk antwoord. De liefde roept iets luchthartigs en uitdagends in ons op. Zie ook de liefde tussen ouder en kind: spelen met onze kinderen ontstaat vanzelfsprekend. Wij genieten van hun genieten en lokken het graag uit. Zou het anders zijn met onze Vader in de hemel? Of met Jezus die zegt, “Laat de kinderen tot mij komen”? Hebben wij ook niet met God onze lichte momenten samen, onze grappige momenten?

Liefdesdans
God is sociaal, dat is onmiskenbaar in onze overlevering; God (de liefde zelf) is sociaal zelfs in zijn innerlijke leven. De gemeenschap tussen Vader, Zoon en heilige Geest wordt soms beschreven als perichorese, een liefdesdans. Het is een metafoor van de vrijheid en vreugde onder elkaar. Dat vind ik altijd een mooi beeld. Als God danst, moeten wij dan ook niet dansen?

Koning David vond van wel, want hij heeft samen met alle Israëlieten gedanst voor de ark van God (2 Samuël 6,5). In het Engels heb je een mooi kerklied, dat  laat zien hoe Jezus in zijn leven voor ons gedanst heeft. Het heet 'Lord of the dance' (Heer van de Dans) en vat de heilsgeschiedenis prachtig samen. De laatste coupletten luiden als volgt:

“I danced on a Friday and the sky turned black;
It's hard to dance with the devil on your back;
They buried my body and they thought I'd gone,
But I am the dance and I still go on.

They cut me down and I leapt up high,
I am the life that'll never, never die;
I'll live in you if you'll live in me;
I am the Lord of the Dance, said he.”

Muziek maken
Is de hemel dan een soort van eindeloos zomer-festival? Dat weet ik niet. Maar een duidelijk bijbels beeld is dat God voor ons muziek maakt – “We hebben voor jullie op het fluit gespeeld” – en dat het jammer is als we niet dansen (vgl. Matteüs 11,17). Laten wij dat dan doen.

Wel waarschuw ik ouders die openlijk dansen voor hun kinderen. Niet zo lang geleden hebben mijn vrouw en ik dat gedaan op een feest. Uit schaamte verstopte ons kroost zich onder een picknick-tafel. Maar ik ga ervan uit dat als wij het goede voorbeeld blijven geven, zij het uiteindelijk wel zullen waarderen.

TS