Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

Je zag het niet aan hem, maar reuze was ie wel...

Wist jij dat Nederlanders de langste mensen op aarde zijn? Het is waar. In dit land is men ontzettend goed in groeien. Misschien komt het door al die zuivel.
Maar naast het groeien van het lichaam is het ook mogelijk, en wenselijk, dat we in geest groeien. Daar wil ik het nu over hebben. Wat is dat, groeien in geest? Hoe werkt het, en hoe merk je dat het gebeurd is?

Laten we beginnen met het woord geest. Wat betekent dat?
Je zou kunnen zeggen dat onze geest is wie we zijn aan de binnenkant. Het is ons innerlijk leven. Denk aan je wil, je gevoelens, je gedachten, maar dan als een samenhangend geheel dat richting geeft aan al je doen en laten. Dit innerlijk leven in ons komt van God zelf:
Toen maakte God de mens. Hij vormde hem uit stof, uit aarde, en blies hem levensadem in de neus. Zo werd hij een levend wezen. – Genesis 2,7
Toen God leven in ons blies, deelde Hij Zijn leven met ons. Wij leven in zijn Geest, wij dragen Zijn Geest. Dus gedijt onze geest alleen in de verbondenheid met Hem.

Wat gebeurt er wanneer we dat contact onderhouden? Gaat onze geest letterlijk groeien?
Ja, eigenlijk wel. We kennen al het woord kleingeestig. Dat gebruiken we voor iemand die bekrompen is in zijn denken. Hij heeft weinig belangstelling voor want een ander te bieden heeft, want hij vindt dat hij al genoeg heeft aan zichzelf. Dus blijft hij klein.
Daar tegenover kennen we woorden als ruimhartig en grootmoedig. Deze woorden gebruiken we voor mensen die over de grenzen van zichzelf heen durven kijken. Ze luisteren naar anderen, gaan op zoek naar nieuwe inzicht, hebben medelijden en geven zich over in dienstbaarheid. Hun geest wordt dus groter door hun zoeken naar een voltooiing die buiten henzelf ligt.

Je zou zulke mensen ook ruimgeestig kunnen noemen. Sint Franciscus van Assisi (1182-1226) was zo"n persoon. Een rijke man, hij schafte zijn bezittingen af om gelijk met de armen te zijn. Een soldaat, hij werd een vredesstichter. Een katholiek, hij ging in dialoog met een leider van moslims.



Op 4 oktober vieren we de feestdag van Franciscus. Die dag is nu beter bekend als dierendag, maar ook die dag is ontstaan dankzij Franciscus, de beschermheilige van de dieren. Volgens de traditie verkondigde hij het Evangelie aan de vogels en temde hij de boze wolf die het dorp Gubbio bedreigde. Franciscus was ruimgeestig in zijn liefde voor heel de schepping, een liefde die hij prachtig uitgedrukt heeft in zijn “Zonnelied”.



Daarom kunnen we ons goed voorstellen dat de huidige paus ook voor zichzelf deze naam heeft gekozen, want ook hij heeft oog voor de armen, voor het milieu en voor de dialoog met andersdenkenden. Soms wordt er van Sint Franciscus gezegd dat uit alle mensen in de tweeduizend jaren sinds Christus hij diegene is die het meeste op Christus lijkt. Daarom is hij voor ons allen een goed voorbeeld, een meetlat voor de geestelijke groei.
En wat was zijn geheim? Wat deed Franciscus zo goed groeien in de Geest? Gewoon gebed, de geestelijke zuivel. Met andere woorden, hij liet God toe in zijn leven en ging met God mee. Het was net alsof hij in een boot stapte en ging varen op de rivier van de Heilige Geest. “Kijk,” zei God, “wat vind je van mijn weiland? En van die mooie bomen daar? Kom, Ik zal je aan deze mensen voorstellen. Het zijn hele leuke mensen, een beetje eigenwijs, maar je zult ze vast wel weten te waarderen…”

Tim Schilling

PS: Ter inspiratie twee links naar muziek die goed aansluit bij ons thema. Hipness quotient zero, maar well boeiend:
1. Anthony Byrne speelt Liszt
2. Love Grows Where My Rosemary Goes