Bidden en vieren

Hier vind je voorbeelden van gebedjes en viermomenten voor thuis,
en informatie over rituelen en tradities.

Rituelen rond het slapen gaan

Ieder gezin heeft zo zijn eigen rituelen. Maar zorg dat je ze hebt! Rituelen geven houvast en ritme in de tijd. Rituelen kenmerken zich door vaste handelingen en vaste "teksten". Juist bij het maken van "overgangen" kennen vrijwel alle culturen en religies rituelen. Bij het begin van het leven, de naamgeving en/of de doop. Bij het bereiken van de pubertijd viert een joodse tiener zijn bar mitswa en kent de katholieke kerk het Vormsel. Maar we kennen ook allemaal de vaste rituelen die horen bij een bruiloft: van het "iets geleend, iets nieuws, iets blauws en iets ouds" tot het ja-woord- de zoen, de gestrooide rijst, de eerste dans, de rammelende blikjes onder de auto.....



Ook bij de overgang van de dag naar de nacht -de tijd van waken naar slapen- is zo"n moment die zijn eigen rituelen kent. Zo rond 10 uur gebeuren de dingen meestal bij ons in dezelfde volgorde: De activiteiten worden gestaakt, aandacht voor elkaar, we praten over wat ons bezig houdt en drinken samen nog iets. Rond elf uur gaat de deur op het nachtslot, de lampen uit, tanden poetsen, omkleden, klein lampje aan, naar bed, nog even kletsen en lachen, samen bidden, laatste zoen, licht uit en dan klinkt als laatste het "welterusten".



Ook rond het naar bed brengen van onze kleine kinderen ontspon zich eerder op de avond, een vast ritueel. Na het douchen en tandenpoetsen mocht onze jongste -in pyjama- nog even beneden komen. Daarna begon het vaste "naar-bed-breng-ritueel" . Boven op de schouders van papa naar boven worden gebracht. Daar met veel gelach op het bed neervallen en dan ondergestopt worden. Maar hoe moet dat ook alweer? Onder het bed leggen misschien? Zo gezegd, zo gedaan. "Nee, papa onder het dekbed", Waarna mijn man alsof hij het niet begrijpt, haar aan het voeteneind legt. "Nee, papa, niet aan het voeteneind, maar aan het hoofdeinde". Tja, als het hoofdeinde daar is waar je hoofd ligt? En wat is eigenlijk andersom? Van je buik op je rug? En waarom heet dat laken 'onderlaken' als je dan daar niet onder wil liggen? Je begrijpt hilariteit alom en wat is het moeilijk met al die voorzetsels en verschillende woordbetekenissen om precies uit te leggen wat de bedoeling is....
Goed, nadat alles dan toch goed is gekomen, en ze heerlijk op de goede manier is ondergestopt, is het tijd voor een verhaal, voorgelezen uit het favoriete boek van dat moment. Een lange tijd is dat bij ons de Kijkbijbel geweest, maar ook Puk en de Petteflat..... .



Dan wordt er even nagepraat over de dag. Is er iets gebeurd vandaag wat leuk was of juist verdrietig? Naar het bos geweest met de moeder van Anoek? Nieuwe sokken uitgezocht samen met mama? Iets bijzonders gedaan op school?



Dan wordt er samen gebeden. We maken een kruisteken, vouwen onze handen en doen onze ogen dicht, want zonder gewriemel en met je ogen dicht ben je niet afgeleid. We bedanken God voor deze dag, vragen of God de sokken ook mooi vindt en vertrouwen God alles van de dag toe. Het gebed eindigen ze samen met het Onze Vader. "Amen". Dan een nachtzoen en als de deur dicht gaat klinkt: "Welterusten, Saskia, lekker slapen....."



Vaste rituelen geven ritme en houvast en maken het gewone, bijzonder! Het is fijn als zeker het laatste kwartiertje van de dag in goede harmonie verloopt. Alle gebeurtenissen van de dag kan je dan achter je laten - de fijne en minder fijne dingen- en we vertrouwen ons toe aan de slaap. Help je kind bij het maken van die overgang door niet te gehaast te willen zijn en deze laatste momenten van hun dag tot een prettig, mooi moment te maken, waarbij ze zich geborgen voelen in jou/jullie en Gods liefde.



EK