Een vierplekje: geschenk aan je gezin

Onze drie dochters zijn volwassen en wonen niet meer thuis.
Toch blijkt ook dat in deze situatie het hebben van een vierplekje in je huiskamer een geschenk is. Of je kinderen nu jong of al ouder zijn, of je al oma, opa of nog niet zo lang ouders bent: het is een kostbaar geschenk.



Ik wil dit illustreren met een voorbeeld.
Laatst toen er in mijn familie, het gezin waar ik zelf deel van uit maak, veel verdriet en onmacht was, maakte ik een vierplekje, op deze site heet zo'n plekje meestal een kijktafeltje.



Ik legde op een zilveren takjesboom-schaal (gevonden in de uitverkoop in het plaatselijke tuincentrum en symbool voor onze familie-stamboom) de onderzetter "bewaar in uw hand", uit het koffertje : Beginnen maar!".
Ik legde er zilveren steentjes omheen: mijn vader, mijn moeder, mijn zes zussen en mijzelf. Het kleine kiezelsteentje heeft bijna een hartvorm, dat steentje staat voor mijn zusje dat al in de hemel is. Ik plaatste een lichtje in een glazen houdertje in het midden. Schikte er klimopbladeren omheen, als symbool voor trouw. Het waxinelichtje had de afgelopen week al veel gebrand.



Op een middag komt mijn oudste dochter even buurten. Ze is verdrietig en heeft iets vervelends meegemaakt. Spontaan zeg ik in de loop van het gesprek tegen haar: "Weet jij waarvoor dit kijktafeltje is?". "Nee, zegt ze" en ik leg het haar uit. "Zal ik er ook een steentje voor jou bijleggen?" Ja, dat zou ze wel willen.
Ik pak twee zilver gespoten kiezelsteentje uit het zakje, dat nog elders in de kamer ligt en zoek er twee voor haar uit.
"Kies er maar een. Welk steentje is jou steentje?"
Ze kiest er eentje uit en ik leg hem vlak bij de onderzetter.



We steken het lichtje aan! Het blijft even stil........
Droogden onze tranen en gingen samen een eindje lopen - lekker in de zon- om ons te laten koesteren: door de warmte, God's liefde en elkaar. Een mini-viermomentje met moeder en dochter!

Dit moment was nooit gebeurd als ik niet zo'n vier/kijktafeltje had staan. Als er geen plekje in onze huiskamer was, waar we een lichtje kunnen aansteken.
Het hoeft niet ingewikkeld te zijn: een kaarsenonderbord, een waxinelichtje, eventueel op een onderzetter uit het koffertje 'Beginnen maar!' , samen met een bloemetje en/of een mooie kaart is ruim voldoende. Voor degenen die niet zo creatief zijn: iedere maand vind je op deze site inspirerende voorbeelden die passen bij het seizoen, een thema en de christelijke kalender.



Doen dus: het geeft je de mogelijkheid om een manier die niet geforceerd aanvoelt 'je geloven-thuis' gestalte te geven. Je hebt een concreet plekje waar je terecht kunt met alle vreugde en verdriet. Steentjes kunnen natuurlijk ook een intentie, verdriet, dank, teleurstelling, een wens of een verlangen symboliseren.



Vroeger, ik kan me dat nog herinneren uit het huis van mijn oma, stond er een Heilig Hartbeeld met een waxinelichtje erbij in de huiskamer. In ieder katholiek gezin hing een kruisbeeld in de kamer en er was een Mariabeeld. Mijn moeder maakte met het broodmes altijd een kruis om de onderkant van het brood, voor ze er boterhammen van sneed. Op mijn kinderkamer hing een wijwaterbakje.



Maar nu zijn het andere tijden en deze manieren om iets zichtbaar te maken van ons geloof, zijn uit het oog verloren en/of voor ons, anno 2010, misschien moeilijker te duiden. Mogelijk past een 'kijktafeltje' beter bij onze tijd. Aarzelend, zoekend, verlangend of ........... , het maakt niet uit. Maar geef het een tastbare vorm. Geef je gezin dit cadeautje!



We krijgen weleens deze kritiek op de site: "het ziet er allemaal zo mooi en keurig uit. Bij ons thuis struikel je over het speelgoed en rijdt er binnen de kortste keren een lego-autootje op mijn kijktafel rond"
Voor de duidelijkheid : ik heb speciaal voor de foto's de tafel achter mijn bank opgeruimd. Maar rommelig of niet. Er is toch meestal wel een plaatsje te vinden, in een boekenkast, op de schoorsteenmantel, naast het aquarium of hamsterkooi, bovenop de piano of op de eettafel. Iemand maakte er zelfs een speciaal plankje voor aan de muur. Hoog genoeg om niet door de jongste omver getrokken te worden en laag genoeg zodat iedereen het ook kon zien!

EK