Verdiepen

Hier vind je achtergrondinformatie bij het thema, voedsel voor je spiritualiteit
en tips voor de geloofsopvoeding.

The Road Not Taken

Het kan een pijnlijke vraag zijn: ben ik echt anders geworden, veranderd door mijn geloof? Ben ik werkelijk “bekeerd”?



Het doet me denken aan de uitspraak van een wat oudere man die lang betrokken was bij zijn parochie. Met teleurstelling besefte hij dat er geen duidelijk verschil was tussen hem en zijn buren. “Dat zijn ook aardige mensen en goede burgers. Uiteindelijk maakt misschien alleen maar gebed het verschil tussen ons.” Het zachte verdriet in zijn stem vond ik aandoenlijk, vooral omdat ik dat gevoel goed kende. Het is geen kwestie van 'beter' willen zijn dan je naasten (oprechter, zachtaardiger), maar de pijn van het vermoeden dat je niet meer je best hebt gedaan als het om je geloof gaat, dat het navolgen van Jezus meer een zaak van uiterlijkheden is gebleven dan van innerlijkheden. Aan het einde van The Power and the Glory, een roman van Graham Greene, kijkt de hoofdfiguur terug op zijn leven: “Op dat moment leek het hem dat het gemakkelijk haalbaar had moeten zijn om een heilige te worden. Alleen een beetje zelfcontrole en moed waren nodig geweest.”



Denkend aan mijn eigen leven, stel ik vaak de vragen: “Waar zie ik de echte overgave? Waarom heb ik zoveel spullen? Waarom blijft het zo burgerlijk?” De historicus James Kennedy merkte terecht op in een recent boek dat de consumptiepatronen van christenen in Nederland nauwelijks verschillen van die van andersdenkenden. Moeten we dit gewoon accepteren ('Zo is het leven!'), en de uitdagende voorschriften van de Bijbel ('Wie mij wil volgen moet zich verloochenen en zijn kruis opnemen') afschrijven als onhaalbare idealen?



Nou, nee. Maar misschien is er iets te zeggen voor het leven ertussenin: dat wil zeggen, acceptatie van de goedheid van de alledaagse deugden (genade is overal) gekoppeld aan waardering voor het ideaal van de heroïsche overgave. Dit lijkt mij een vruchtbare spanning. Met een zekere nostalgie kijk ik terug op de laatste jaren van mijn studententijd en de eerste jaren daarna, toen dat heroïsche aspect beter uit de verf kwam in mijn leven. Ik heb bezittingen afgestaan, ik ben priesterstudent geworden, ik heb bij voedselbanken en gaarkeukens gewerkt – een geweldige en vitale tijd. Maar later moest ik toch weer rekening houden met andere levensbehoeften en ben ik een gezinsleven gaan opbouwen. De vraag blijft knagen, Is het genoeg? Laat ik Christus genoeg toe in mijn leven? Om mij heen merk ik geen stormloop van bekeerlingen!



Uiteindelijk weet alleen God zelf het antwoord op deze vraag. Wel kan ik zeggen dat geloof mijn leven alleszins verrijkt heeft. Het biedt fundament en oriëntatie. 'Nog voor de bergen waren geboren, voor u aarde en land had gebaard – u bent, o God, van eeuwigheid tot eeuwigheid.' (Psalm 90,2) Bovendien zie ik zowel de kritische blik op ons menszijn, als de hoge idealen uit de geloofstraditie als gaven van onschatbare waarde. Ze vormen het nodige tegengif voor onze zelfgenoegzaamheid en hoogmoed. Dit hebben we echt nodig. Vergis je niet!

En ja, als het erop aankomt, denk ik dat ik toch wel anders ben geworden door mijn geloof. Geen grote heilige, helaas, maar iemand die weet dat meer liefde geven erbij hoort, ook als ik het niet altijd even goed breng. Aan diegenen die vinden dat ik het slechte voorbeeld geef, kan ik alleen maar zeggen: “Had je mij eens moeten zien zonder geloof!”

Aansluitend en ter afronding citeer ik graag een gedicht van Robert Frost. Het vertelt over een weg die zich splitst in 'a yellow wood'. Later denkt de reiziger na over de keuze die hij heeft gemaakt.

I shall be telling this with a sigh
Somewhere ages and ages hence:
Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.

Tim Schilling

Bonus Frost: een klein meisje draagt zijn "Stopping by Woods on a Snowy Evening" voor. (“The woods are lovely, dark and deep,/ But I have promises to keep,/ And miles to go before I sleep,/ And miles to go before I sleep.”)

terug naar nieuwspagina
naar: achtergrondinformatie over het feest van St. Michael, 29 september