Pieter, Liz en Bas

Pieter, Liz en Bas doen een wedstrijd.
Ze hebben ieder een potje gekregen met aarde erin.
Daarin zit een lang dun zaadje.
Als ze er goed voor zorgen,
zal op een goede dag een bloem tevoorschijn komen.
Een cosmea. Dat heeft mam gezegd.
Wie de grootste bloem heeft, wint.



Pieter zet zijn potje bij de verwarming.
Liz dekt het hare toe met plastic folie.
Bas giet water op zijn aarde.
Bij wie zal het eerst de bloem verschijnen…?

Ze wachten een week. Er gebeurt niets.
Na twee weken is er nog niets te zien.
Pieter vergeet zijn potje.
Het droogt uit bij de verwarming.
Mam gooit het leeg in de tuin.

Na drie weken tilt Liz het plastic op. Ja, daar komt wat!
Een groen sprietje.
Ook bij Bas is een groen sprietje te zien.

Een week later zijn de sprietjes twee dunne blaadjes geworden.
Liz laat het plastic weg en sproeit water op de aarde.
Ze kijkt naar het potje van Bas. Ze zijn even ver.
De wedstrijd wordt spannend.

Komt de bloem al? Nee, er komt nog meer sprieterig blad.
En nóg meer, en nóg meer, week na week.
Liz vindt het stom. Ze stopt met sproeien, ze vergeet te kijken.
Mam kiept het potje leeg in de tuin.

Bas gaat door. Hij kijkt naar het plantje en praat ertegen.
"Toe nou, bloem, kom nou!"
Maar de bloem komt niet.
De plant wordt een lange warrige bonenstaak.

Op een dag ziet Bas een bolletje tussen het groen.
"Mam!" roept hij, "Ik heb een bloem!"
Mama kijkt en zegt: "Dat is een knop, de bloem zit erin.
Wacht maar af."

Bas wacht en wacht. Hij is het zat.
Op een middag neemt hij een besluit, de bloem moet eruit.
Hij pakt een schaartje en knipt in de knop.
Dan priegelt hij de knop open. Daar zit de kleur!
De bloem is roze. Wat zit hij strak dicht.
Bas peutert en trekt. Het wordt heel gek.

Pieter komt langs. Hij buigt zich over de plant van Bas.
"Wat een rare bloem," zegt hij. "Heb je daar al die moeite voor gedaan?"
Ook Liz komt erbij: "Jij hebt gewonnen, Bas. Eerlijk is eerlijk.
Maar die bloem is lelijk, zeg!"

Ze gaan naar mama. Die bekijkt Bas z"n bloem.
Haar mond wordt heel klein. Wordt ze boos? Gaat ze huilen?
Nee ze lacht. "Bas, wat heb je nou gedaan?"
"Ik heb gewonnen!" zegt Bas.
"Je hebt gesmokkeld! Dat is wat anders." zegt mam.
"Maar dit is toch de bloem?" zegt Bas.
"Ja," zegt mam, "Dit zou de bloem worden.
Maar de echte cosmea wordt zo groot."
Ze maakt een rondje met duimen en vingers.
"Dit is een zielig hoopje. Het komt niet meer goed. De bloem is stuk."

Bas is bedroefd. Niet gewonnen. Geen bloem. En zó lang gewacht.
"Kom maar, ik zet hem buiten," zegt mam.



Pieter, Liz en Bas zijn de wedstrijd allang weer vergeten
als de lentezon gaat schijnen.
Langzaam wordt de tuin verwarmd.
De struiken gaan bloeien, de planten schieten op.
En voor het eerst drinken de kinderen limonade op het gras.
"Een vlinder!" roept Liz. Ze volgen het fladderaartje met hun ogen.
Hij strijkt neer op een tere witte bloem,
wipt over op een lichtroze bloem.
Dan vliegt hij naar een boeket donkerroze bloemen.



Ineens ziet Bas het. "Dat is mijn plant!" roept hij.
"Kijk hoe groot! Hij komt tot mijn buik. En hij heeft een heleboel bloemen!"
"Wat leuk,"zegt mam, als ze het ziet. "En kijk nou eens!"
Ze wijst naar de plek waar ze de potjes van Pieter en Liz heeft leeggegooid.
Ook daar zijn planten gegroeid, met witte en lichtroze bloemen.

"We hebben allemaal gewonnen!" roept Pieter..
"Allemaal verlóren!" roept Liz.
"Ik weet het…. God heeft gewonnen!" roept Bas.
"Tja … "zegt mam. "Het was dom van mij om er een wedstrijd van te maken.
Een bloem is een cadeautje van de natuur, geen kunstje van ons."
Ze gaan hun cadeautjes bekijken, een voor een.

De witte vlinder fladdert om hen heen. "Mooi hè?" zegt hij,
"Soms krijgen dingen van aarde vleugels van licht."
Maar ze horen hem niet.Zijn stemmetje is veel te zacht.



Marjet de Jong.

terug naar nieuwspagina